• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دون (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




دون از واژگان قرآن کریم به معنای غير، حقير، ناقص از ديگرى است همچنین در معناى پائين، فوق، جلو، عقب نيز به كار رفته است.



دون به معنای غير، حقير، ناقص از ديگرى و به معنى پائين، فوق، جلو، عقب نيز به كار رفته است.


(وَ ما لَكُمْ مِنْ‌ دُونِ‌ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا نَصِيرٍ) (و جز خدا، سرپرست و ياورى براى شما نيست. (و اوست كه مصلحت شما را مى‌داند).)
(إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ‌ ذلِكَ) (خداوند هرگز شرک به او را نمى‌بخشد؛ و كمتر از آن را براى هر كس بخواهد و شايسته بداند مى‌بخشد.)
در آيه اوّل به معنى غير است و در آيه دوّم شايد به معنى غير و يا به معنى حقير و پائين باشد. يعنى: «پائين از شرک و يا غير از شرک را مى‌بخشد.»
(وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ‌ ذلِكَ كُنَّا طَرائِقَ قِدَداً) دون در اين آيه می‌شود به معنى غير و يا به معنى پائين و پست باشد يعنى «بعض از ما صالح و بعض غير او و پائين از اواند. فرقه‌هاى مختلف هستيم.»
(فَاتَّخَذَتْ مِنْ‌ دُونِهِمْ‌ حِجاباً) (و ميان خود و آنان حجابى افكند.)
(وَ وَجَدَ مِنْ‌ دُونِهِمُ‌ امْرَأَتَيْنِ تَذُودانِ) (و در كنار آنان دو زن را ديد كه از گوسفندان خويش مراقبت مى‌كنند.)
(وَ مِنْ‌ دُونِهِما جَنَّتانِ) ممكن است مراد از «دُونِهِما» معناى پائين در رتبه باشد يعنى دو بهشت ديگر كه از حيث وضع پائين‌تر از آن دو است. در صحاح دون به معنى قرب آمده است و می‌شود گفت كه در آيه به معنى قرب است يعنى «نزديک آن دو، دو بهشت ديگرى هست.»


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۷۹.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۲۳.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۲۴۸.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۱۰۷.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۲۵۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۸۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۳۵۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۳۰۷.    
۱۰. نساء/سوره۴، آیه۴۸.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۸۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۳۷۰.    
۱۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۵۸۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۸۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۷۸.    
۱۶. جنّ/سوره۷۲، آیه۱۱.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۴۴.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۶۸.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۵۹.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۳۸۲.    
۲۱. مریم/سوره۱۹، آیه۱۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۰۶.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۳۴.    
۲۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۴۵.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۷۸۳.    
۲۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۵، ص۱۵۴.    
۲۷. قصص/سوره۲۸، آیه۲۳.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۸۸.    
۲۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۴.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۳۳.    
۳۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۸۷.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۸۱.    
۳۳. رحمن/سوره۵۵، آیه۶۲.    
۳۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۱۰.    
۳۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۱۸۶.    
۳۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۱۸.    
۳۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۱۸.    
۳۸. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۵، ص۲۱۱۵.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دون»، ج۲، ص۳۷۹.    






جعبه ابزار