دعای امام حسین در شهادت قاسم بن حسن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دعای امام حسین در شهادت قاسم بن حسن، از مباحث مرتبط به دعاهای
امام حسین (علیه‌السلام) در
روز عاشورا است.
قاسم بن الحسن (علیه‌السّلام) یکی از فرزندان
امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) بود که در کربلا به
شهادت رسید. امام
حسین (علیه‌السلام) بر بالین ایشان دست به دعا برداشتند.
در
روز عاشورا هنگامى كه نوبت
مبارزه به
قاسم رسيد، براى كسب
اجازه خدمت امام
حسين (علیه‌السلام) آمد. حضرت او را در آغوش گرفت و هر دو آن قدر گريستند تا بى‌حال شدند. باز
قاسم اجازه خواست و امام
حسين (علیه‌السلام) امتناع فرمود.
قاسم دست و پاى امام را بوسه مى‌زد و بر خواسته‌اش پاى مى‌فشرد. ولى امام (علیه‌السلام) اجازه نمى‌داد تا سرانجام موفق به دريافت اجازه گرديد. وى در حالى كه اشك هايش بر گونه سرازير بود و مادرش بر در
خیمه ايستاده او را نظاره مى‌كرد، وارد ميدان كارزار شد.
پس از ضربت خوردن حضرت
قاسم و حمله امام
حسین (علیه‌السلام) به ضارب وی، هنگامی که گرد و غبار میدان نبرد فرو نشست، امام
حسین (علیه‌السلام) بر بالین وی ايستاده بود، در حالی که او پاهايش را، به زمين مى‌كشيد. امام در آن حال فرمود: «از رحمت خدا دور باد گروهى كه تو را كُشتند و كسانى كه طرفِ دعوايشان در روز قيامت، جدّ توست!»
سپس فرمود: «سوگند به خدا برای عموی تو بسیار دشوار است که او را بخوانی و نتواند به تو پاسخ دهد، یا به تو پاسخ گوید اما به حال تو سودی نبخشد، در یک چنین روزی که دشمنان او بسیار و یاران او‌ا ندک باشند.»
حمید
بن مسلم گوید: آن‌گاه او را برداشت، دو پای پسر را دیدم که روی زمین می‌کشید و
حسین (علیه‌السلام) سینه به سینه وی نهاده بود. با خود گفتم «او را کجا می‌برد»؟ وی را برد و در کنار پسرش
علی اکبر (علیه‌السلام) و دیگر شهدا قرار داد. از اسم آن نوجوان پرسش کردم. گفتند وی
قاسم بن حسن (علیه‌السلام) است.
امام
حسین (علیه‌السّلام) پس از آنکه پیکر
قاسم را کنار سایر کشتگان از خاندانش گذاشت، رو به
آسمان کرد و فرمود: «خداوندا، آنان را نابود گردان و احدی از آنان را باقی نگذار و هرگز آنان را نیامرز
صبر کنید ای عموزادگانم، صبر کنید ای خاندان من، پس از امروز، دیگر هرگز خواری نمی‌بینید».
•
«... ثُمَّ رَفَعَ طَرفَهُ الَی السَّماءِ وقالَ: اللّهُمَّ احصِهِم عَدَداً، ولا تُغادِر مِنهُم احَداً، ولا تَغفِر لَهُم ابَداً! صَبراً یا بَنی عُمومَتی صَبراً یا اهلَ بَیتی، لا رَاَیتُم هَواناً بَعدَ هذَا الیَومِ ابَداً.»در کتاب
مقتل الحسین خوارزمی روایت شده است: (پس از شهادت
قاسم بن حسن (علیه‌السّلام)،
امام حسین (علیه‌السّلام)) سر به آسمان بلند کرد و گفت: «خدایا! همه آنها را به شمار آور و یک تن را هم جا مگذار و هرگز آنها را میامرز! ای عموزادگان! شکیبایی کنید. ای خاندان من! شکیبا باشید که دیگر پس از امروز، هیچ خواری‌ای نخواهید دید!».
• محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام
حسین (علیه‌السلام) بر پایه قرآن، حدیث و تاریخ، ج۷، ص۱۳۰-۱۳۱.
• پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۸۲۸.
