اصغر معروف به «درویش متین» فرزند ملک‌محمّد، عارف صافی ضمیر، و از دراویش باایمان است. در اصفهان به کسوت درویشی در شهر می‌گشت، و شعر مولوی می‌گفت. مردی بی‌آلایش و بریده از علایق دنیوی بود. استاد جلال‌الدّین همایی به وی محبّت بسیار داشت. در ۹ ذی‌حجّه ۱۳۸۴ قمری وفات یافت، و پای دیوار جنوبی خارج از تکیه سیّدالعراقین در تخت فولاد مدفون شد.
