داوُد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
داوُد (علیه‌السلام) از
واژگان نهج البلاغه یکی از
پیامبران بزرگوار
خدا و از
انبیاء بنی‌اسرائیل است.
ار این لفظ سه بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
داوُد (علیه‌السلام):
از پيامبر بزرگوار خدا و از انبياء بنى‌اسرائيل است.
به برخی از مواردی که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، اشاره می‌شود:
حضرت علی (علیه‌السلام) در وقت الگو قرار دادن
زندگی او فرموده:
«وَ إِنْ شِئْتَ ثَلَّثْتُ بِداوودَ صاحِبِ الْمَزاميرِ، و قارىءِ أَهْلِ الْجَنَّةِ، فَلَقَدْ كانَ يَعْمَلُ سَفائِفَ الْخُوصِ بِيَدِهِ.» «اگر خواستى سومين الگو قرار دهى داود (علیه‌السلام) صاحب
مزامیر و قارى اهل
بهشت را كه بافته‌هاى برگ خرما را با دست خود مى‌بافت و به رفقايش مى‌گفت كدام يک اين را مى‌فروشيد و از پول آن قرص جو مى‌خورد.»
حضرت در جایی دیگر فرموده:
«يا نَوْفُ، إِنَّ داوُدَ (عَلَيْهِ‌السَّلاَمُ) قامَ فى مِثْلِ هذِهِ السّاعَةِ مِنَ اللَّيْلِ فَقالَ: إِنَّها ساعَةٌ لاَ يَدْعُو فيها عَبْدٌ إِلاَّ اسْتُجيبَ لَهُ.» «اى
نوف! داوود (عليه‌السلام) در چنين ساعتى از خواب برخاست، و گفت: اين همان ساعتى است كه هيچ بنده‌اى در آن
دعا نمى‌كند جز اين كه مستجاب خواهد شد.»
حضرت فرموده:
«فَلَوْ أَنَّ أَحَداً يَجِدُ إلَى الْبَقاءِ سُلَّماً، أَوْ لِدَفْعِ الْمَوْتِ سَبيلاً، لَكانَ ذلِكَ سُلَيْمانُ بْنُ داوُدَ (علیه‌السلام)، الَّذي سُخِّرَ لَهُ مُلْكُ الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ، مَعَ النُّبُوَّهِ وَ عَظيمِ الزُّلْفَةِ، فَلَمّا اسْتَوْفَى طُعْمَتَهُ، وَ اسْتَكْمَلَ مُدَّتَهُ، رَمَتْهُ قِسيُّ الْفَناءِ بِنِبالِ المَوْتِ» «اگر كسى مى‌خواست براى ماندن در
دنیا نردبانى پيدا كرده و از آن بالا رود يا براى دفع
مرگ راهى پيدا كند، او حتما
سلیمان بن داود بود كه
جنّ و
انس در تسخير او بودند در عين حال
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلّم) بود و داراى منزلت در نزد خدا ولى چون ايامش سر رسيد، كمان‌هاى
مرگ با تيرهاى خود او را زدند.»
از این لفظ سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «داود»، ج۱، ص۴۰۱.
