دار (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دار از
واژگان قرآن کریم به معنای خانه و جمع آن
دیار است.
دار دار به معنى خانه است.
راغب در وجه آن گويد: خانه را بدان اعتبار دار گفته‌اند كه ديوار آن گرديده تا به اوّل آن رسيده است.
(فَخَسَفْنا بِهِ وَ بِدارِهِ الْأَرْضَ ...) يعنى «او و خانه‌اش را به زمين فرو برديم.»
دار گاهى به معنى شهر آمده است و شايد آيه
(فَقالَ تَمَتَّعُوا فِي دارِكُمْ ثَلاثَةَ أَيَّامٍ ...) به معنى شهر باشد. يعنى «در شهر خويش سه روز متمتّع شويد.»
جمع دار در قرآن مجيد ديار آمده است.
(وَ أَوْرَثَكُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِيارَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ) (و زمين‌ها و خانه‌ها و اموالشان را در اختيار شما گذاشت.)
از
بهشت به «
دارُ السَّلامِ»
و «
دارُ الْمُتَّقِينَ»
و از
جهنم به «
دارَ الْبَوارِ»
و از
آخرت به نام «
دار [الدَّارُ] الْآخِرَةُ»
و «
دارُ الْخُلْدِ»
و «
دارُ الْقَرارِ»
تعبير شده است ولى دَارُ الدُّنْيَا در قرآن مجيد بكار نرفته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دور»، ج۲، ص۳۷۷.
