خَوَّلَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَوَّلَ: (ثُمَّ اِذا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً)«خَوَّلَ» از مادّه
«تخویل» به معنای اعطاء و
بخشش و تفضل است.
(فَإِذَا مَسَّ الْإِنسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِّنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِيتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ) (هنگامى كه
انسان را زيانى رسد، ما را براى حل مشكلش مى‌خواند؛ سپس هنگامى كه از جانب خود به او نعمتى دهيم، مى‌گويد: «اين نعمت بخاطر كاردانى خودم به من داده شده؛» چنين نيست بلكه اين وسيله
آزمایش آنها است، هرچند بيشترشان نمى‌دانند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه خولناه ماضى از مصدر تخويل است و تخويل به معناى عطا كردن به‌طور بخشش است. و اگر
نعمت را مقيد به قيد منا كرد، براى اين است كه بفهماند وصف نعمت براى آن محفوظ است، و معنايش اين است كه: چون نعمتى از ناحيه خود به او بدهيم كه نعمت بودنش كاملا روشن است، و همه مى‌دانند كه از ناحيه ماست، مع ذلك مى‌گويد: اين نعمت‌ها از هنرمندى خودم است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خَوَّلَ»، ص۲۱۶.
