• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خَطّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





خَطّ (به فتح خاء و طاء مشدد) از واژگان قرآن کریم به معنای نوشتن و نوشته است.



خَطّ به معنای نوشتن و نوشته است.
«خَطَّ بِالْقَلَمِ وَ غَيْرِهِ: كَتَبَ.»


به موردی از خَطّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - تَخُطُّهُ (آیه ۴۸ سوره عنکبوت)

(وَ ما كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذاً لَارْتابَ الْمُبْطِلُونَ‌)
«پيش از نزول قرآن كتابى نمی‌خواندى و نه به دست خويش كتابى می‌نوشتى وگرنه اهل باطل از كار قرآن به شک در می‌شدند.»



برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۳.۱ - خَطٌّ - خطبه ۱۲۵ (لزوم مفسر قرآن)

امام علی (علیه‌السلام) درباره این‌که قرآن مفسّر لازم دارد فرموده:
«و هذَا الْقُرْآنُ إِنَّمَا هُوَ خَطٌّ مَسْتُورٌ بَيْنَ الدَّفَّتَيْنِ»
(اين قرآن خطوطى است كه در ميان جلد پنهان است، با زبان سخن نمى‌گويد و نيازمند به ترجمان است.)


۳.۲ - خَطَّهُ - خطبه ۱۴۷ (درباره اهل ضلال)

امام (علیه‌السّلام) درباره اهل ضلال فرموده:
«وَ لا يَعْرِفونَ إِلاّ خَطَّهُ وَ زَبْرَهُ»
«و نمی‌دانند مگر خطّ و نوشتنش را.»
ناگفته نماند خطّه به معنى راه و خط هندسى و غيره آمده است ولى در قرآن مجيد فقط در معانى نوشتن به كار رفته است.
بايد دانست كه آیه شریفه فقط دلالت دارد كه آن حضرت قبل از نزول وحی خواندن و نوشتن نداشت ولى راجع به بعد از نزول وحى ساكت است. بعضى از روایات حاكى از آن است كه آن حضرت بعد از نزول وحى می‌نوشته است؛ مثلاً به اتفاق شیعه و اهل سنت آن بزرگوار در اواخر عمر خود فرمود: دوات و شانه گوسفند بياوريد چيزى براى شما بنويسم تا بعد از من اختلاف نكنيد.
نمی‌دانم در كجا ديده‌ام كه آن حضرت سوره قدر يا قسمتى از آن را با انگشت خود در زمين نوشت به ابابکر و عمر فرمود بخوانيد.
وانگهى آيه شريفه از آن حضرت راجع به قبل از نزول وحى سلب قدرت نمی‌كند فقط می‌گويد: پيش از نزول قرآن اين دو كار نمی‌كردى.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۶۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، دار القلم، ص۲۸۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت حسینی، ج۴، ص۲۴۵.    
۴. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۷۳.    
۵. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۴۸.    
۶. علامه طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۰۶-۲۰۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۳۸-۱۳۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۷۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۳۲-۳۳.    
۱۰. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۸۳، خطبه ۱۲۵.    
۱۱. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۷، خطبه ۱۲۱.    
۱۲. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۸۲، خطبه ۱۲۵.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۷۱، خطبه ۱۲۵.    
۱۴. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۳۱.    
۱۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۳۲.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۵، ص۲۸۲.    
۱۷. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۲۰۱.    
۱۸. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۱۰۴.    
۱۹. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۱۴، خطبه۱۴۷.    
۲۰. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۴۲، خطبه۱۴۳.    
۲۱. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۰۵، خطبه۱۴۷.    
۲۲. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۱۱، خطبه۱۴۷.    
۲۳. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۶۷.    
۲۴. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۳۷۱-۳۷۲.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۵، ص۶۷۳.    
۲۶. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۷۰.    
۲۷. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۱۰۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خطّ»، ج۲، ص۲۶۳.    






جعبه ابزار