خَشَب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَشَب (به فتح خاء و شین) از
واژگان قرآن کریم به معنای چوب ضخیم است.
جمع آن
خُشُب می‌باشد.
خَشَب به معنای چوب ضخيم است.
جمع آن
خُشُب می‌باشد.
به موردی از
خَشَب که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ) «هر گاه سخن گويند به سخنشان گوش فرا دهى گویى آن‌ها چوب‌هاى تكيه داده به ديوار هستند.»
آیه درباره
منافقان است. براى توخالى بودن و عدم ايمان، به چوب ضخيم تشبيه شده‌اند؛ زيرا فقط قيافه و هيكل و زبان چرب دارند نه قلب روشن و درون پاک.
ممكن است مراد از اين تشبيه، نافهمى باشد؛ يعنى حرف
حق را در آن‌ها اثرى نيست و مانند چوب هستند.
راغب می‌گويد: اين كلمه را درباره شخص بى‌شرم می‌آورند.
ولى از صدر آيه
(وَ إِذا رَأَيْتَهُمْ تُعْجِبُكَ أَجْسامُهُمْ.) به دست می‌آید كه در وجه شبه همان توخالى بودن در نظر است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خشب»، ج۲، ص۲۴۸.
