خلال (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خِلال (به کسر خاء) جمع
خَلَل (به فتح خاء و لام) از
واژگان قرآن کریم به معنای گشادگى ميان دو چيز است. همچنین
خِلال مصدر باب مفاعله و به معنای دوستی نیز آمده است.
خِلال جمع
خَلَل به معنای گشادگى ميان دو چيز است.
همچنین
خلال مصدر باب مفاعله و به معنی دوستی آمده است و نیز مفرد به کار رفته به معنی وسط چنانکه
ابن اثیر در
نهایه گفته است.
(فَتَرَی الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ) «می‌بینی
باران را که از میان
ابرها خارج می‌شود.»
(وَ لَاَوْضَعُوا خِلالَکُمْ یَبْغُونَکُمُ الْفِتْنَةَ) «میان شما اراجیف می‌ساختند و فتنه جوئی می‌کردند.»
(فَجاسُوا خِلالَ الدِّیارِ) «کاوش می‌کنند میان خانه‌ها را.»
(یَوْمٌ لا بَیْعٌ فِیهِ وَ لا خِلالٌ) (روزى فرارسد كه در آن، نه داد و ستدى است، و نه دوستى.)
خلال در آیه شریفه مصدر باب مفاعله و به معنی دوستی است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خلل»، ج۲، ص۲۹۶.
