خِلال (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خِلال: (وَ جَعَلَ خِلالَهآ اَنْهاراً)«خِلال» در اصل به معنای شکاف میان دو چیز است.
(أَمَّن جَعَلَ الْأَرْضَ قَرَارًا وَ جَعَلَ خِلَالَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِيَ وَ جَعَلَ بَيْنَ الْبَحْرَيْنِ حَاجِزًا أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ) (يا كسى كه
زمین را
مستقرّ و آرام قرار داد، و ميان آن نهرهايى روان ساخت، و براى آن كوه‌هاى ثابت و استوار ايجاد كرد، و ميان دو
دریا مانعى قرار داد تا آب شور و شيرين با هم مخلوط نشود؛ با اين حال آيا معبودى با خداست؟! چنين نيست، بلكه بيشتر آنان نمى‌دانند و جاهلند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: بلكه، آيا كسى كه زمين را پا بر جا كرد، تا شما را نلغزاند و در شكاف‌ها كه در
جوف آن است نهرها قرار داد و براى آن كوه‌هاى ثابت و پابرجا درست كرد و بين دو دريا مانع نهاد تا آب‌هاى آن دو بهم مخلوط نگردند، بهتر است يا آن شريك‌ها كه مى‌پرستيد؟!
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خِلال»، ص۲۱۲.
