در «خطاب تعجیز» گوینده، مخاطب را ناتوان می‌انگارد؛ مانند: ۱. (وان کنتم فی ریب مما نزلنا علی عبدنا فاتوا بسورة من مثله)؛ «و اگر در آنچه بر بنده خود نازل کرده‌ایم شک دارید پس اگر راست می‌گویید سوره‌ای مانند آن بیاورید».
خداوند مخاطبان خود را به تحدی دعوت می‌کند و به آن‌ها می‌فهماند که از آوردن یک سوره همانند قرآن عاجزند. ۲. (فادرؤوا عن انفسکم الموت)؛ «پس مرگ را از خودتان دور سازید! ».
