حیق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَيْق (به فتح حاء و سکون یاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای احاطه و فرا گرفتن است. از این مادّه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَيْفبه معنای احاطه و فرا گرفتن است.
موردی که در
نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد.
به هنگام حركت به سوى
خوارج در پاسخ
فردى از
اصحاب كه معتقد بود از
علم نجوم دريافته است كه
زمان براى حركت مناسب نيست و پيروزى نصيب نمى‌شود، فرمود:
«أَتَزْعَمُ أَنَّكَ تَهْدي إِلَى السّاعَةِ الَّتِي مَنْ سارَ فيهَا صُرِفَ عَنْهُ السّوءُ؟ وَتُخَوِّفُ مِنَ السّاعَةِ الَّتي مَنْ سارَ فيهَا حَاقَ بِهِ الضُّرُّ؟ فَمَنْ صَدَّقَكَ بِهذَا فَقَدْ كَذَّبَ الْقُرْآنَ.»«گمان مى‌كنى تو از آن ساعتى كه اگر در آن ساعت كسى حركت كند با ناراحتى روبه‌رو نخواهد شد آگاهى؟ و مى‌توانى از آن ساعتى كه هركس در آن به راه افتد، زيان مى‌يابد او را با خبر كنى؟!كسى كه در اين گفتار تو را تصديق كند،
قرآن را تكذيب كرده است.»
(شرح‌های خطبه:
)
از این مادّه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حیق»، ج۱، ص۳۱۸.
