حِمل (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِمل: (مُثْقَلَةٌ اِلی حِمْلِهَا)«حِمل» (بر وزن شعر) به گفته «
راغب» در «
مفردات» باری است که بر پشت حمل می‌شود؛
در مقابل «حَمْل» (بر وزن حمد) که باری است که بر شکم حمل می‌شود. مانند «
جنین»، و یا آبهایی که در دل ابرها قرار دارد، و یا میوه‌ای که بر درخت است. و چون در آیه مورد بحث،
گناه تشبیه به باری شده که بر دوش کشیده می‌شود، حمل به کسر حاء گفته شده است.
(وَلَا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِن تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لَا يُحْمَلْ مِنْهُ شَيْءٌ وَلَوْ كَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنذِرُ الَّذِينَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالغَيْبِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَمَن تَزَكَّى فَإِنَّمَا يَتَزَكَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِيرُ) (هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌کشد؛ و اگر شخص سنگین باری دیگری را برای حمل بار گناه خود بخواند، چیزی از آن را بر دوش نخواهد گرفت، هر چند از خویشاوندان او باشد. تو فقط کسانی را می‌توانی انذار کنی که از
پروردگار خود در نهان و آشکار می‌ترسند و
نماز را برپا می‌دارند؛ و هرکس پاکی و
تقوا پیشه کند، نتیجه آن به خودش باز می‌گردد؛ و بازگشت همگان به سوی خداست.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: یعنی اگر شخص گرانباری که بار گناه به ستوهش آورده، به دیگری التماس کند، که: مقداری از بار او را بردارد و به دوش بکشد، احدی نیست که خواهش وی را بپذیرد، و چیزی از بار گناه او را برداشته، حمل کند، هر چند درخواست شده خویشاوند درخواست کننده باشد مثل
پدر یا
مادر یا
برادر یا
خواهر.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حِمل»، ص۱۹۵.
