• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حُکُومَت (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: حکومت اسلامی.


حُکُومَت (به ضمه حاء و کاف) از واژگان نهج البلاغه به معنای حکمرانی و اداره امور قضاوت است.
این لفظ چهار بار در نهج البلاغه آمده است.



حُکُومَت به معنای حکمرانی، اداره امور قضاوت و مصدر آن حکم است.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - الْحُكُومَةِ - خطبه ۳۶ (خطاب به خوارج)

حضرت علی (علیه‌السلام) به خوارج درباره صلح صفین فرموده:
«وَ قَدْ كُنْتُ نَهَيْتُكُمْ عَنْ هذِهِ الْحُكُومَةِ فَأَبَيْتُمْ عَلَيَّ إِباءَ المخالفين، حَتَّى صَرَفْتُ رَأْيِي إِلَىْ هَواكُمْ»
(من شما را از این حکمیّت نهی کردم ولی امتناع کردید، مانند امتناع نافرمانان، تا رای خود را به طرف هوای نفس شما برگرداندم.)


۲.۲ - الْحُكُومَةِ - خطبه ۳۵ (درباره حکمیت)

حضرت (علیه‌السلام) همچنین بعد از روشن شدن خیانت عمرو بن عاص، بی‌لیاقتی و نفاق ابوموسی فرموده:
«وَ قَدْ كُنْتُ أَمَرْتُكُمْ في هذِهِ الْحُكُومَةِ أَمْرِي ... لَوْ كَانَ يُطاعُ.»
(من فرمان خويش را در مورد حكميّت به شما گفتم ... اگر كسى گوش به سخنان قصير مى‌داد.)


۲.۳ - حُكُومَة - نامه ۵۳ (خطاب به مالک)

حضرت خطاب به مالک اشتر می‌فرماید:
«وَ الْواجِبُ عَلَيْكَ أَنْ تَتَذَكَّرَ ما مَضَى لِمَنْ تَقَدَّمَكَ: مِنْ حُكُومَة عَادِلَة، أَوْ سُنَّة فاضِلَة»
(بر تو واجب است كه همواره به ياد حكومت‌هاى عادلانِ پيش از خود باشى.)



این لفظ چهار بار در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۲۹۴.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۶، ص۴۳.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۹۸، خطبه ۳۶.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۸۳، خطبه ۳۶.    
۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۸۰، خطبه ۳۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۹۵، خطبه ۳۶.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۱۹۴.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۱۹۷.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۳۷۵.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۱۱۹.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۶۵.    
۱۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۹۶، خطبه ۳۵.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۸۱، خطبه ۳۵.    
۱۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۷۹، خطبه ۳۵.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۹۵، خطبه ۳۵.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۱۸۱.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۱۸۴.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۲، ص۳۶۰.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۸۷.    
۲۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۲۰۴.    
۲۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۳۰، نامه ۵۳.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۲۱، نامه ۵۳.    
۲۳. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۴۵، نامه ۵۳.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۹۵، نامه ۵۳.    
۲۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۹۳.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۰۸.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۱، ص۱۵۰.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۳۲۰.    
۲۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۱۱۴.    
۳۰. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۹۸، خطبه ۳۶.    
۳۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۹۶، خطبه ۳۵.    
۳۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۳۰، نامه ۵۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حکومت»، ج۱، ص۲۹۴.    






جعبه ابزار