حَیْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَيْق (به فتح حاء و سکون یاء) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای احاطه و فرا گرفتن است.
از این مادّه یک مورد در
نهج‌البلاغه آمده است.
حَيْق به معنای احاطه و فرا گرفتن است.
موردی که در نهج‌البلاغه به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
به هنگام حركت به سوى
خوارج در پاسخ فردى از
اصحاب كه معتقد بود از
علم نجوم دريافته است كه
زمان براى حركت مناسب نيست و پيروزى نصيب نمى‌شود، فرمود:
«أَ تَزْعَمُ أَنَّكَ تَهْدي إِلَى السّاعَةِ الَّتِي مَنْ سارَ فيهَا صُرِفَ عَنْهُ السّوءُ؟ وَ تُخَوِّفُ مِنَ السّاعَةِ الَّتي مَنْ سارَ فيهَا حَاقَ بِهِ الضُّرُّ؟ فَمَنْ صَدَّقَكَ بِهذَا فَقَدْ كَذَّبَ الْقُرْآنَ.»«گمان مى‌كنى تو از آن ساعتى كه اگر در آن ساعت كسى حركت كند با ناراحتى روبه‌رو نخواهد شد آگاهى؟ و مى‌توانى از آن ساعتى كه هركس در آن به راه افتد، زيان مى‌يابد او را با خبر كنى؟!كسى كه در اين گفتار تو را تصديق كند،
قرآن را تكذيب كرده است.»
از این مادّه یک مورد در نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حیق»، ج۱، ص۳۱۸.
