حَکیْم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَکیْم: (لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکیمٌ)«حَکِیْم» از مادّه
«حُکْم» معمولًا وصف برای شخص است، نه برای کتاب، اما چون این کتاب آسمانی خود معلمی بزرگ و حکمت‌آموز است، این تعبیر در مورد آن بسیار به جا است. البته
«حَکیْم» به معنای مستحکم و خلل‌ناپذیر نیز آمده است،
و جمیع این مفاهیم در واژه مزبور جمع است و در مورد
قرآن صادق می‌باشد؛ چرا که قرآن، حکیم به تمام این معانی است.
(وَإِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتَابِ لَدَيْنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ) (و اين قرآن در
لوح محفوظ نزد ما والا و استوار است!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: مراد از این که فرمود حکیم این است که قرآن در ام الکتاب یک پارچه بوده است، و مانند قرآن نازل شده مفصل و جزء جزء و سوره سوره و آیه آیه و جمله جمله و کلمه کلمه نبوده.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حَکیْم»، ص۱۹۲.
