حَوایا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَوایا: (ظُهُورُهُمآ اَوِ الْحَوایآ)«حَوایا» جمع
«حویّة» (بر وزن قضیّه) به معنای مجموعه محتویات شکم حیوان است که به صورت یک کره و به معنای «امعاء» می‌باشد.
(وَعَلَى الَّذِينَ هَادُواْ حَرَّمْنَا كُلَّ ذِي ظُفُرٍ وَمِنَ الْبَقَرِ وَالْغَنَمِ حَرَّمْنَا عَلَيْهِمْ شُحُومَهُمَا إِلاَّ مَا حَمَلَتْ ظُهُورُهُمَا أَوِ الْحَوَايَا أَوْ مَا اخْتَلَطَ بِعَظْمٍ ذَلِكَ جَزَيْنَاهُم بِبَغْيِهِمْ وِإِنَّا لَصَادِقُونَ) (و بر یهودیان، هر حیوان ناخن‌دار [
حیواناتی که سم یکپارچه دارند] را
حرام کردیم؛ و از
گاو و
گوسفند،
پیه و چربیشان را بر آنان تحریم نمودیم؛ مگر چربی‌هایی که بر پشت آنها قرار دارد، و یا در دو طرف پهلوها، و یا آنها که با استخوان آمیخته است؛ این کیفر را به‌سزای ستمشان به آنها دادیم؛ و ما راست می‌گوییم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: حوایا به معنای روده‌ها است. در مجمع البیان گفته است: احتمال دارد کلمه حوایا عطف به ظهور و در تقدیر مرفوع بوده باشد، و احتمال دارد عطف بر کلمه ما در ما حملت بوده و در تقدیر منصوب بوده باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حَوایا»، ص۱۹۷.
