• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَمید (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَمید (به فتح حاء) از واژگان قرآن کریم در معنای فاعلی به معنای ستاینده است.
در معنای مفعولی یعنی ستوده شده آمده است.
حمید هفده بار در قرآن آمده و از اسماء حسنی خداوند است.



حَمید ممکن است به معنی فاعل باشد یعنی ستاینده و ممکن است به معنی مفعول باشد یعنی ستوده و آن از اسماء حسنی است.


به موردی از حَمید که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - حَمِیدٌ (آیه ۲۶۷ سوره بقره)

(وَ اعْلَمُوا اَنَّ اللَّهَ غَنِیٌ‌ حَمِیدٌ.)
«بدانید خدا بی‌نیاز و ستوده است.» یا «بدانید خدا بی‌نیاز و ستاینده است و اعمال بنده را می‌ستاید.»



حمید هفده بار در قرآن کریم آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۷۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۴۰.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۶۷.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۰۳.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۹۳.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۶.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۱۹۲.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۶.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۱۹۲.    
۱۱. بقره/سوره۲، آیه۲۶۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حمید»، ج۲، ص۱۷۴-۱۷۵.    






جعبه ابزار