حَلیم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

حَلیم (به فتح حاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بردبار است.
این کلمه از اسماء حسنی و صیغه مبالغه به معنی مهلت دهنده است؛ زیرا خداوند متعال به گناهکاران مهلت می‌دهد و در عذاب آن‌ها عجله نمی‌کند.
این واژه مجموعا ۱۵ بار در قرآن کریم استعمال شده، ۱۱ بار آن درباره خداوند، و چهار بار درباره حضرت ابراهیم (علیه‌السّلام)، اسماعیل (علیه‌السّلام) و شعیب (علیه‌السّلام) آمده است.

---

حَلیم به معنی بردبار است.
این کلمه از اسماء حسنی و صیغه مبالغه است و معنی آن درباره خدا چنان‌که طبرسی ذیل آیه ۲۲۵ بقره گوید: مهلت دهنده است‌.

---

به مواردی از حَلیم که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - حَلِیمٌ‌ (آیه ۲۲۵ سوره بقره)

(وَاللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ‌.)
«خدا چاره‌ساز و مهلت دهنده است.»

۲.۲ - حَلِیمٌ‌ (آیه ۱۱۴ سوره توبه)

(اِنَّ اِبْراهِیمَ لَاَوَّاهٌ‌ حَلِیمٌ‌.)
(به يقين، ابراهيم دلسوز و بردبار بود.)

۲.۳ - حَلِیمٌ‌ (آیه ۸۷ سوره هود)

(اِنَّکَ لَاَنْتَ‌ الْحَلِیمُ‌ الرَّشِیدُ.)
(تو كه مرد بردبار و فهميده‌اى هستى.)

---

حلیم مجموعا ۱۵ بار در قرآن شریف استعمال شده، ۱۱ بار درباره خداوند و چهار بار درباره ابراهیم، اسمعیل، و شعیب آمده است.

---