حَذْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَذْو (به فتح حاء و سکون ذال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای بریدن چیزی مثل چیز دیگر و اندازه‌گیری از روی یک چیز است و از آن،
تبعیّت و پيروى نيز مراد است.
هشت مورد از اين ماده در «
نهج البلاغه» آمده است.
حَذْو به معنای بریدن چیزی مثل چیز دیگر و اندازه‌گیری از روی یک چیز، آمده است.
در لغت آمده است: «
حَذا حَذوا وَ حَذاء: قَطَعها عَلَی مِثال ـ حَذا النَعل بِالنَّعل: قَدَّرَها بِهَا وَ قَطَعها عَلَی مِثالَهَا.»
على هذا از آن، تبعيّت و پيروى نيز مراد است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره رهایی
اهل بیت (علیهم‌السّلام) از فتنه‌ها فرموده:
«أَلا وَ إِنَّ مَنْ أَدْرَكَها مِنّا يَسْری فيها بِسِراج مُنير وَ يَحْذو فيها عَلَى مِثالِ الصّالِحينَ.» «هر كس از ما آن
فتنه را درک كند با چراغ روشن در آن مى‌رود و پيروى مى‌كند در آن از عمل
نیکوکاران.»
امام (علیه‌السلام) در
خطبه غرّا فرموده:
«فاتَّقوا اللهَ تَقيَّةَ مَنْ سَمِعَ فَخَشَعَ ... وَ راجَعَ فَتابَ وَ اقْتَدَى فاحْتَذَى وَ أُریَ فَرَأَى.» «بترسيد از
خدا مانند ترسيدن كسی كه كلمات
حق را شنيد و
اطاعت كرد، به خودش مراجعه كرد و
توبه نمود و به
سلف صالح اقتدا كرد و
عمل خود را با عمل آن‌ها هم شكل كرد و نشان داده شده و ديد و
عبرت گرفت.»
این واژه هشت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حذو»، ص۲۵۹-۲۶۰.
