حَبْط (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَبْط (به فتح جیم و سکون باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بطلان و بی‌اثر شدن است.
در
قرآن کریم حبط مربوط به
عمل نیک می‌باشد که در اثر بعضی از
عوامل باطل و بی‌اثر می‌گردد.
عوامل حبط
عمل عبارت‌اند از:
کفر،
شرک،
نفاق،
ارتداد، عدم قصد قربت، فریاد بر روی
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)،
منّت و اذیّت بعد از
صدقه و سرسری گرفتن
عمل.
مشتقات
حَبْط که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
حَبْط (به فتح حاء و سکون باء) به معنای نابود و باطل؛
لَیَحْبَطَنَ (به فتح لام، فتح یاء و سکون حاء) به معنای تباه شدن است.
حَبْط به معنی بطلان است.
«حَبِطَ عَمَلُهُ حَبْطاً: بَطَلَ ثَوَابُهُ» «حَبِطَ العملُ حَبْطاً... فَسَدَ و هَدَرَ» راغب گوید اصل آن از حبط (بر وزن فرس) است و آن این است که چهارپا علف بسیار خورد تا شکمش باد کند.
ای بسا که این کار سبب هلاکت آن شود،
قاموس نیز آن را بطلان معنی کرده است.
خلاصه آن‌که حبط
عمل، بطلان و بی‌اثر شدن آن است.
به مواردی از
حَبْط و کلماتی که معنای حبط دارد، که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِکُمْ بِالْمَنِّ وَ الْاَذی) (صدقات خود را با منّت و آزار، باطل نسازيد)
در آیه‌ی فوق و آیه‌ی ۳۳
سوره محمد به جای بطلان و بی‌اثر شدن، بطلان به کار رفته است.
(
اطاعت كنيد
خدا را و اطاعت كنيد پيامبر خدا را و
اعمال خود را باطل نسازيد.)
مثل:
(وَ قَدِمْنا اِلی ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً) (و ما به سراغ
اعمالى كه انجام داده‌اند مى‌رويم و همه را هم‌چون غبارى پراكنده در هوا قرار مى‌دهيم.)
در این آیات، از آن با غبار پراکنده و خاکستر بر باد رفته تعبیر شده است.
(مَثَلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ اَعْمالُهُمْ کَرَمادٍ اشْتَدَّتْ بِهِ الرِّیحُ فِی یَوْمٍ عاصِفٍ لا یَقْدِرُونَ مِمَّا کَسَبُوا عَلی شَیْ‌ءٍ) (كسانى كه به
پروردگارشان کافر شدند، اعمالشان هم‌چون خاكسترى است در برابر وزش تندباد در يک روز طوفانى؛ آن‌ها توانايى ندارند كمترين چيزى از آن‌چه را انجام داده‌اند، به دست آورند.)
بهترین مثل را در توضیح حبط خود قرآن می‌زند و آن این‌که: اگر مقداری خاکستر را در روز طوفانی در مقابل باد قرار دهیم گرچه واقعا از بین نمی‌رود و معدوم نمی‌گردد ولی طوری پراکنده می‌شود که هرگز به دست نمی‌آید. این است حبط، این است بطلان و بی‌اثر شدن عمل.
الف) حبط راجع به
عمل خوب و درباره آن است.
(فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ) (
اعمال او تباه مى‌گردد.)
حبط راجع به عمل خوب و درباره آن است
(وَ حَبِطَ ما صَنَعُوا فِیها وَ باطِلٌ ما کانُوا یَعْمَلُونَ) (و آن‌چه را در دنيا براى غيرخدا انجام دادند، نابود مى‌شود و آن‌چه را
عمل مى‌كردند، باطل و بى‌اثر خواهد شد.)
تمام موارد آن در قرآن مجید شانزده محلّ است و همه راجع به عمل می‌باشد البته اعمال نیک و مفید یعنی اعمال خوبی که از مردم سر می‌زند.
ب)
اعمالی که در اثر بعضی از
عوامل باطل و بی‌اثر می‌گردد.
(وَ لَوْ اَشْرَکُوا لَحَبِطَ عَنْهُمْ ما کانُوا یَعْمَلُونَ) (و اگر
مشرک شوند، آن‌چه از
اعمال نيک انجام داده‌اند، نابود مى‌گردد)
اعمال در اثر بعضی از عوامل باطل و بی‌اثر می‌گردد
(وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ) (اگر مشرک شوى، تمام
اعمالت تباه مى‌شود.)
اعمال در اثر بعضی از
عوامل باطل و بی‌اثر می‌گردد.
پیدا است که شرک
اعمال نیک را بی‌اثر می‌کند و ربطی به
اعمال بد ندارد.
ایمان و
اعمال نیک سبب آمرزیده شدن و از بین رفتن
گناهان و سیّئات است مثل:
(اِنَّ الْحَسَناتِ یُذْهِبْنَ السَّیِّئاتِ) (چرا كه حسنات، سيّئات و آثار آن‌ها را از بين مى‌برند)
(فَاُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ) (كه خداوند سيئات آنان را به حسنات مبدّل مى‌كند.)
ولی آمرزیده شدن گناهان در قرآن مجید حبط گناه نامیده نشده است.
چندین
عامل در حبط شدن
اعمال موثر هستند که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم:
عوامل حبط
عمل عبارت‌اند از:
کفر،
شرک،
نفاق،
ارتداد، عدم قصد قربت، فریاد بر روی
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)،
منّت و اذیّت بعد از
صدقه و سرسری گرفتن
عمل.
(اُولئِکَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَاَحْبَطَ اللَّهُ اَعْمالَهُمْ) (آن‌ها هرگز ايمان نياورده‌اند، از اين رو خداوند اعمالشان را حبط و نابود كرد)
شرک و کفر باعث حبط
عمل‌اند.
هم‌چنین منافق بودن چنان‌که آیه‌ی ۱۸
احزاب و آیه‌ی ۱۹
احزاب مبیّن آن است.
(و اگر مشرک شوند، آن‌چه از
اعمال نيک انجام داده‌اند، نابود مى‌گردد.)
اگر کاری به غرض دنیا انجام داده شود بی‌آن‌که رضای خدا در نظر باشد سبب حبط و بی‌اثر بودن آن است چنان‌که مضمون آیه‌ی ۱۵
هود و آیه ۱۶
هود است.
(ولى هركس از شما كه از آيينش برگردد و در حال كفر بميرد، تمام
اعمال نيك گذشته او، در دنيا و آخرت، بر باد مى‌رود.)
هم‌چنین ارتداد سبب حبط است.
(وَ لا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ اَنْ تَحْبَطَ اَعْمالُکُمْ) و او را بلند صدا نزنيد آن‌گونه كه بعضى از شما در برابر بعضى بلند صدا مى‌كنند، مبادا
اعمال شما نابود گردد.)
(اَطِیعُوا اللَّهَ وَ اَطِیعُوا الرَّسُولَ وَ لا تُبْطِلُوا اَعْمالَکُمْ) (اطاعت كنيد خدا را و اطاعت كنيد پيامبر خدا را و
اعمال خود را باطل نسازيد.)
از آیه‌ی ۳۳ سوره
محمد به دست می‌آید که سرسری گرفتن
عمل و عدم ملاحظه شرع باعث حبط
عمل است.
(صدقات خود را با منّت و آزار، باطل نسازيد)
اذیّت و منّت گذاشتن بعد از صدقه و کار نیک باعث حبط اعمال می‌شود.
(فَاُولئِکَ حَبِطَتْ اَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ) (تمام
اعمال نيک گذشته او، در
دنیا و
آخرت، بر باد مى‌رود.)
به موجب بعضی از آیات، حبط شامل دنیا و آخرت است.
هم‌چنین است آیه‌ی ۲۲
آل عمران و آیه‌ی ۶۹
توبه.
به مدد آیات دیگر باید گفت مراد از حبط دنیا و آخرت آن است که
اعمال چنین اشخاص که برای
سعادت و رفاه خود انجام می‌دهند نه در دنیا اثری از حیث سعادت خواهد داشت و نه در آخرت.
زیرا خدا فرموده است:
(وَ مَنْ اَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَاِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ اَعْمی) (و هركس از ياد من روى‌گردان شود، زندگى سخت و تنگى خواهد داشت و روز قيامت، او را نابينا محشور مى‌كنيم.)
چون کافر و منافق از ذکر خدا معرض‌اند لذا زندگانی آن‌ها تنگ و بی‌آرامش است و در نتیجه اعمالشان از حیث سعادت دنیا بی‌اثر است، حساب آخرت هم که روشن است. علی هذا حبط شامل دنیا و آخرت هر دو است و آیاتی که شامل حبط مطلق‌اند به قرینه آیات دیگر مراد از آن‌ها حبط دنیا و آخرت است.
خلاصه
عوامل حبط عبارت‌اند از: کفر، شرک، نفاق، ارتداد، عدم قصد قربت، فریاد بر روی
پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، منّت و اذیّت بعد از صدقه و سرسری گرفتن
عمل... اینها است که
اعمال نیک را بی‌اثر می‌کنند. کارهای بی‌شماری که انسان در دنیا انجام می‌دهد مردم آن‌ها را کار نیک می‌دانند ولی روز قیامت در نزد خدا جز حسرت و اندوه نتیجه‌ای نخواهند داشت.
در مقابل حبط به وسیله کفر و شرک و غیره، ایمان و
توبه و... درباره زنده شدن
اعمال و از بین رفتن گناهان تاثیر خاصی دارند، بلکه توبه چنان‌که در (توب) گذشت سبب تبدّل سیّئات به حسنات است و شاید انشاء اللَّه در «
عمل»
به طور مشروح ذکر شود.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حبط»، ج۲، ص۹۶-۹۹.
