حَبَّه (مفرداتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَبَّه (به فتح حاء) یا
حَبّ ( به فتح حاء و تشدید باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای مطلق دانه است.
مفرد آن
حَبّه (به فتح حاء و تشدید باء) میباشد.
حَبّ به معنای مطلق دانه است.
مفرد آن
حبّه است.
جمع
حبّه،
حبّات و
حبوب میباشد.
ولی در قرآن مجید به کار نرفته است.
به مواردی از
حبّ که در قرآن به کار رفته است، اشاره میشود:
(اِنَّ اللَّهَ فالِقُ الْحَبِ وَ النَّوی) «
خدا شکافنده دانه و هسته است.»
(کَمَثَلِ حَبَّةٍ اَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ) (همانند بذرى هستند كه هفت خوشه بروياند.)
•
قرشی بنابی، علیاکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حَبّ»، ج۲، ص۹۵.