حوت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حُوت (به ضم حاء)، از
واژگان قرآن کریم به معنای ماهی است که بر ماهی بزرگ و کوچک هر دو استعمال می‌شود.
حُوت به معنی ماهی است.
(فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِیمٌ) (او را به دريا افكندند و ماهى عظيمى او را بلعيد.)
جمع آن حیتان است.
(اِذْ تَاْتِیهِمْ حِیتانُهُمْ یَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً) «آنگاه که ماهی‌هایشان روز استراحت آشکارا می‌آمدند.»
در قصّه
حضرت موسی (علیه‌السّلام) و عالم هست:
(فَاِنِّی نَسِیتُ الْحُوتَ وَ ما اَنْسانِیهُ اِلَّا الشَّیْطانُ) (من در آن جا فراموش كردم جريان ماهى را بازگو كنم و فقط
شیطان بود كه آن را از خاطر من برد. )
ناگفته نماند از موارد استعمال آن در
قرآن به دست می‌آید که
حوت بر ماهی بزرگ و کوچک هر دو گفته می‌شود مثل ماهی یونس و ماهی موسی و جوانش. راجع به ماهی یونس در «یونس» انشاء اللَّه بحث خواهد شد.
در
اقرب الموارد می‌گوید: اغلب استعمال
حوت در ماهی بزرگ است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حوت»، ج۲، ص۱۹۱.
