حُوبَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حُوبَة: (کَانَ حُوباً کَبِیراً)«حُوبَة» در اصل به معنای احتیاج و نیازی است که
انسان را به
گناه می‌کشاند، و از آنجا که تجاوزهای سرپرستان به اموال یتیمان، غالباً بر اثر نیاز و یا به بهانه احتیاج صورت می‌گیرد، در آیه فوق به جای کلمه «اثم» (گناه)، کلمه «حُوبْ» به کار رفته است، تا اشاره به این حقیقت بوده باشد.
(وَآتُواْ الْيَتَامَى أَمْوَالَهُمْ وَلاَ تَتَبَدَّلُواْ الْخَبِيثَ بِالطَّيِّبِ وَلاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَهُمْ إِلَى أَمْوَالِكُمْ إِنَّهُ كَانَ حُوبًا كَبِيرًا) (و اموال یتیمان را هنگامی که به حدّ رشد رسیدند به آنها بدهید؛ و اموال بد خود را، با اموال خوب آنها عوض نکنید؛ و اموال آنان را همراه اموال خودتان با مخلوط کردن یا تبدیل نمودن نخورید، زیرا این گناه بزرگی است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اينكه فرمود:
(إِنَّهُ كانَ حُوباً كَبِيراً)، معنايش اين است كه اين عمل گناهى است بزرگ، چون كلمه حوب به معناى گناه است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حُوبَة»، ص۱۹۷.
