• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حنوط

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


کافور، که به بدن میت مالیده می‌شود. از آن در باب طهارت سخن گفته‌اند.


حنوط در لغت به هر مادّه خوش بویی گفته می‌شود که بدن یا کفن میت را بدان معطر کنند، لیکن در کلمات فقها تنها درباره کافور به کار رفته که به مواضعی از بدن میت مالیده می‌شود.
مالیدن کافور به بدن میت را «تحنیط» گویند.
[۱] لسان العرب، ج۷، ص۲۷۸.    
[۲] مجمع البحرین، ج۴، ص۲۴۳.    
[۳] مستمسک العروة، ج۴، ص۱۸۵.    
[۴] جامع المقاصد، ج۱، ص۳۵۸.    


مالیدن کافور به بدن میت مسلمان واجب است،
[۵] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۶.    
[۶] مستمسک العروة، ج۴، ص۱۸۵.    
جز میت محرم که- به جهت حرمت موادّ خوش بو بر محرم- جایز نیست. البتّه زن در عده وفات و معتکف به رغم حرمت بوی خوش بر آنان، در این حکم ملحق به محرم نیستند و تحنیط آنان واجب است.
[۷] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۲-۱۸۴.    
[۸] جواهر الکلام، ج۱۸، ص۴۲۱.    

در اینکه تحنیط قبل از کفن کردن میت انجام می‌شود یا بعد از کفن کردن وی یا پس از پوشاندن لنگ و قبل از پوشاندن پیراهن و یا همه صورتهای فوق جایز است، هر چند بهتر آن است که تحنیط قبل از تکفین باشد، اختلاف است.
[۹] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۵-۱۷۶.    

اگر کافور یافت نشود، میت بدون تحنیط دفن می‌گردد؛ هرچند خوش‌بو کردن بدن وی با ذریره جایز است؛ لیکن حنوط به شمار نمی‌رود. در کراهت یا حرمت خوش بو کردن میت به غیر ذریره و کافور اختلاف است. مخلوط کردن کافور با ذریره در حنوط جایز است.
[۱۰] مستمسک العروة، ج۴، ص۱۹۵-۱۹۷.    
[۱۱] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۸-۱۹۰.    

در صورت کم بودن کافور و دوران امر بین استفاده آن در غسل میت یا تحنیط، غسل مقدّم است، و بین تحنیط پیشانی و سایر مواضع، پیشانی مقدّم است.
[۱۲] العروة الوثقی ج۲، ص۸۲-۸۳.    
[۱۳] مستمسک العروة، ج۴، ص۲۰۰.    


در اینکه واجب، مالیدن کافور به مواضعی از بدن میت است یا صرف نهادن و تماس آن با مواضع واجب، و مسح (مالیدن) مستحب می‌باشد، اختلاف است.
[۱۴] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۷.    


مواضع واجب حنوط، مواضع هفت گانه سجده است، یعنی‌ پیشانی، کف دو دست، دو زانو و نوک انگشتان شصت پاها و بنابر قول برخی، نوک بینی.
[۱۵] المقنعة، ص۷۸.    
[۱۶] المهذب، ج۱، ص۶۱-۶۲.    
[۱۷] منتهی المطلب، ج۷، ص۲۲۹.    
برخی، تحنیط نوک بینی را مستحب دانسته‌اند. چنان که برخی، تحنیط زیر بغل، گودی گلو، زیر زانو، مفاصل، کف پاها، پشت دستها و هر موضعی از بدن را که عرق می‌کند و بوی بد می‌دهد مستحب دانسته‌اند.
[۱۸] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۹-۱۸۰.    
[۱۹] العروة الوثقی، ج۲، ص۷۹-۸۰.    
[۲۰] مستمسک العروة، ج۴، ص۱۸۶-۱۹۰.    

مستحب است حنوط اضافی بر سینه میت نهاده شود.
[۲۱] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۰-۱۸۱.    
[۲۲] العروة، ج۴، ص۱۹۸.    
داخل کردن کافور در چشم، گوش و بینی میت مکروه است.
[۲۳] العروة الوثقی، ج۲، ص۸۲.    
[۲۴] مستمسک العروة، ج۴، ص۱۹۷.    

مقدار واجب حنوط بنابر قول مشهور متأخران مسمّای آن است. قول مقابل مشهور، وجوب یک درهم، به معنای عدم کفایت کمتر از آن است.
[۲۵] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۱.    

بنابر قول مشهور مبنی بر کفایت مسمَّا، مستحب است مقدار کافور از یک درهم یا بنابر قول دیگر، از یک مثقال کمتر نباشد و افضل، چهار درهم یا بنابر قولی چهار مثقال و افضل از آن سیزده و یک سوم درهم است.
[۲۶] جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۴-۱۸۷.    


آمیختن حنوط با تربت امام حسین علیه السّلام مستحب است، لیکن نباید به مواضع منافی با احترام مالیده شود.
[۲۷] العروةالوثقی‌، ج۲، ص۸۲.    
[۲۸] مستمسک‌العروة ج۴، ص۱۹۹.    

نیز بنابر تصریح بعضی، مستحب است تحنیط از پیشانی آغاز گردد.
ظاهر کلام برخی وجوب آن است.
[۲۹] العروةالوثقی‌، ج۲، ص۸۲.    
[۳۰] مستمسک‌العروة، ج۴، ص۱۹۹.    
[۳۱] مصباح الهدی‌ ج۶، ص۲۵۱.    

۱. ↑ لسان العرب، ج۷، ص۲۷۸.    
۲. ↑ مجمع البحرین، ج۴، ص۲۴۳.    
۳. ↑ مستمسک العروة، ج۴، ص۱۸۵.    
۴. ↑ جامع المقاصد، ج۱، ص۳۵۸.    
۵. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۶.    
۶. ↑ مستمسک العروة، ج۴، ص۱۸۵.    
۷. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۲-۱۸۴.    
۸. ↑ جواهر الکلام، ج۱۸، ص۴۲۱.    
۹. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۵-۱۷۶.    
۱۰. ↑ مستمسک العروة، ج۴، ص۱۹۵-۱۹۷.    
۱۱. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۸-۱۹۰.    
۱۲. ↑ العروة الوثقی ج۲، ص۸۲-۸۳.    
۱۳. ↑ مستمسک العروة، ج۴، ص۲۰۰.    
۱۴. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۷.    
۱۵. ↑ المقنعة، ص۷۸.    
۱۶. ↑ المهذب، ج۱، ص۶۱-۶۲.    
۱۷. ↑ منتهی المطلب، ج۷، ص۲۲۹.    
۱۸. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۷۹-۱۸۰.    
۱۹. ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۷۹-۸۰.    
۲۰. ↑ مستمسک العروة، ج۴، ص۱۸۶-۱۹۰.    
۲۱. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۰-۱۸۱.    
۲۲. ↑ العروة، ج۴، ص۱۹۸.    
۲۳. ↑ العروة الوثقی، ج۲، ص۸۲.    
۲۴. ↑ مستمسک العروة، ج۴، ص۱۹۷.    
۲۵. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۱.    
۲۶. ↑ جواهر الکلام، ج۴، ص۱۸۴-۱۸۷.    
۲۷. ↑ العروةالوثقی‌، ج۲، ص۸۲.    
۲۸. ↑ مستمسک‌العروة ج۴، ص۱۹۹.    
۲۹. ↑ العروةالوثقی‌، ج۲، ص۸۲.    
۳۰. ↑ مستمسک‌العروة، ج۴، ص۱۹۹.    
۳۱. ↑ مصباح الهدی‌ ج۶، ص۲۵۱.    


فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج۳، ص۳۸۱-۳۸۲.    


رده‌های این صفحه : احکام اموات | فقه
جعبه ابزار