• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حمید (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: حمید (قاموس قرآن (جلد ۲))
مقالات مرتبط: حمد (لغات‌قرآن)، حمد (مفردات‌نهج‌البلاغه)، حمد.


حَمید (به فتح حاء) از واژگان قرآن کریم در معنای فاعلی یعنی ستاینده و در معنای مفعولی یعنی ستوده شده آمده است. حمید هفده بار در قرآن آمده و از اسماء حسنی خداوند است.


حَمید
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۷۴.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۶.    
ممکن است به معنی فاعل باشد یعنی ستاینده و ممکن است به معنی مفعول باشد یعنی ستوده و آن از اسماء حسنی است.

(وَاعْلَمُوا اَنَّ اللَّهَ غَنِیٌ‌ حَمِیدٌ)
[۳] بقره/سوره۲، آیه۲۶۷.    
«بدانید خدا بی‌نیاز و ستوده است.» یا «بدانید خدا بی‌نیاز و ستاینده است و اعمال بنده را می‌ستاید.»
[۴] طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۳۹۳.    
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۰۳.    
چنانکه در مجمع البیان نقل‌ شده است.
[۶] طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۱۹۲.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۶.    
ولی معنای اوّل بهتر به نظر می‌رسد.

حمید هفده بار در قرآن کریم آمده است.

۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۷۴.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۵۶.    
۳. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۶۷.    
۴. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۲، ص۳۹۳.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۰۳.    
۶. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۲، ص۱۹۲.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۵۶.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حمید»، ج۲، ص۱۷۴-۱۷۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره بقره
جعبه ابزار