• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَمَم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَمَّ (به فتح حاء و میم) از واژگان نهج‌البلاغه یکی از معنای این ماده تقدير و اندازه‌گيرى است.
اين مادّه به معانى زيادى در «نهج‌البلاغه» به كار رفته كه ذيلا ياد آورى مى‌شود.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
حُمَّ (به ضم حاء و فتح میم) به معنای مقدر شده؛
حَمامٌ (به فتح حاء) به معنای كبوتر؛
حِمامَهُ (به فتح حاء) به معنای مرگ است.


حَمَّ به معنای تقدير و اندازه‌گيرى است.



این ماده در نهج‌البلاغه به معانی متعدد به كار رفته است که بعضی از موارد به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - حُمَّ - خطبه ۱۱۸ (وصف عاقل)

اولا: به معنای مقدر شده است.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) وصف عاقل می‌فرمایند:
«وَ اللَّهِ لَوْ لَا رَجائِي الشَّهادَةَ عِنْدَ لِقائِي الْعَدُوَّ وَ لَوْ قَدْ حُمَّ لِي لِقَاؤُهُ لَقَرَّبْتُ رِكَابِي ثُمَّ شَخَصْتُ عَنْكُمْ فَلَا أَطْلُبُكُمْ مَا اخْتَلَفَ جَنوبٌ وَ شَمالٌ.»
ظاهرا «لو» به معنى تمنّى و آرزوست. يعنى: «به خدا قسم اگر نبود اين‌كه به وقت ملاقات دشمن اميد شهادت دارم، شتر خويش را نزديک كرده و سوار شده و از شما دور مى‌گشتم، ای كاش لقاء دشمن كه منجّر به شهادت باشد براى من مقدّر مى‌شد.»


۲.۲ - حَمامٌ - خطبه ۱۸۵ (درباره کبوتر)

دوما: «حَمام» به فتح اول به معنای كبوتر است.
امام علی (علیه‌السلام) درباره کبوتر فرموده:
«هذَا حَمامٌ وَ هذَا نَعامٌ، دَعا كُلَّ طائِر باسْمِهِ، وَ كَفَلَ لَهُ بِرِزْقِهِ.»
«اين كبوتر است و آن شترمرغ، هر پرنده‌اى را به نامى دعوت كرده و روزيش را تكفّل نموده.»


۲.۳ - حِمامَهُ - نامه ۳۴ (درباره مالک اشتر)

سوما: «حِمام» به کسر اول به معنای مرگ است.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با مالک اشتر به محمد بن‌ابی‌بکر مى‌نويسد:
«فَرَحِمَهُ اللهُ! فَلَقَدِ اسْتَكْمَلَ أَيّامَهُ، وَ لاَقَى حِمامَهُ، وَ نَحْنُ عَنْهُ راضونَ، أَوْلاَهُ اللهُ رِضْوانَهُ، وَ ضاعَفَ الثَّوَابَ لَهُ.»
«خدا او را رحمت كند كه ايّام زندگى خود را كامل كرد، عمر را به پايان برد و مرگ را ملاقات نمود در حالى كه ما از او راضى بوديم؛ خداوند هم نعمت خشنوديش را بر او ارزانى دارد و پاداشش را مضاعف گرداند.»



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۰۵.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۶، ص۵۲.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۷۳، خطبه ۱۱۸.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۲۳۱، خطبه ۱۱۷.    
۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۱۷۶، خطبه ۱۱۹.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۶۱، خطبه ۱۱۹.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۰۰.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۲۰۱.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۵۳.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۸، ص۱۰۴.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۲۸۵.    
۱۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۲۳، خطبه۱۸۵.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۱۴۲، خطبه ۱۸۰.    
۱۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۲۷۲، خطبه ۱۸۵.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۲۳، خطبه ۱۸۵.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۲۳۸.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۲۵۸.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۱۸۲.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۴۹.    
۲۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۳، ص۶۶.    
۲۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۵۹، نامه۳۴.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۶۶، نامه ۳۴.    
۲۳. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۰۸، نامه ۳۴.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۳۷، نامه ۳۴.    
۲۵. ابحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۱۸.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۱۸.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۱۰، ص۴۰.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۵۱.    
۲۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۱۴۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حمم»، ج۱، ص۳۰۵.    






جعبه ابزار