حلم - به ضم حاء (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حلم (بر وزن عنق و قفل) از
واژگان نهج البلاغه به معنای چیزی است که در
خواب دیده می‌شود.
حضرت علی (علیه‌السلام) در در نامه به
معاویه از این واژه استفاده نموده است.
حلم (بر وزن عنق و قفل) به معنای چیزی است که در خواب دیده می‌شود،
در
اقرب الموارد گوید: غالبا در خواب پریشان و قبیح به کار می‌رود چنانکه «رؤیا» در خواب خوب جمع آن احلام است و گاهی هر یک در جای دیگری به کار رود.
حضرت علی (علیه‌السّلام) به معاویه می‌نویسد:
«فانّی علی التردّد فی جوابک ... و انّک اذ تحاولنی الامور و تراجعنی السطور کالمستثقل النائم تکذبه احلامه» (من در جواب دادن به نامه تو مرددّم... تو آنگاه که از من کارهائی (مانند
حکومت) می‌خواهی و میل داری که سطوری در جواب تو بنویسم. مانند آدم خوابیده‌ای هستی که خواب‌هایش به او
دروغ میگوید) یعنی خواسته‌هایت مانند خواب پریشان است «مستثقل النائم» آنکه به خواب عمیق رفته است.
(شرح‌های نامه:
)
و در ملامت یارانش فرموده:
«یا اشباه الرجال و لا رجال حلوم الاطفال و عقول ربّات الحجال لوددت انّی لم ارکم و لم اعرفکم» ای مرد نماهانه مردان. شما خوابهای پریشان اطفال و عقول زنان حجله‌ها هستید، ایکاش شما را نمی‌دیدم و نمی‌شناختم.
(شرح‌های خطبه:
)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حلم»، ج۱، ص۲۹۹.
