• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حقیقت لغوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


حقیقت لغوی به استعمال لفظ در معنای لغویِ موضوعٌ له اطلاق می‌شود.


حقیقت لغوی، به معنای به کار بردن لفظ در معنای موضوع له لغوی آن است؛ به بیان دیگر، به استعمال لفظ در معنایی که واضع لغت آن را در آن معنا وضع نموده یا در میان اهل لغت برای آن معنا وضع تعینی پیدا کرده است، حقیقت لغوی می‌گویند، مانند: استعمال لفظ «اسد» در «حیوان درنده خاص»، یا لفظ «انسان» در «حیوان ناطق».
در کتاب « اصطلاحات الاصول » آمده است: «و الثانیة: اعنی الحقیقة اللغویة فهو ما کان وضعه بید واضع اللغة کالحجر و الشجر».
[۱] مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۱۷.    
[۲] حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۵۱.    
[۳] تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۴۶۱.    
[۴] ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۷۳.    
[۵] محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۳۴.
[۶] رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص ۱۱۲-۱۱۱.    
[۷] فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۵.
[۸] فاضل تونی، عبدالله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص۵۹.    
[۹] زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۲۹۲.


۱. ↑ مشکینی، علی، اصطلاحات الاصول، ص۱۱۷.    
۲. ↑ حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص۵۱.    
۳. ↑ تهانوی، محمد اعلی بن علی، کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۲، ص۱۴۶۱.    
۴. ↑ ولایی، عیسی، فرهنگ تشریحی اصطلاحات اصول، ص۱۷۳.    
۵. ↑ محمدی، ابوالحسن، مبانی استنباط حقوق اسلامی یا اصول فقه، ص۳۴.
۶. ↑ رشتی، حبیب الله بن محمد علی، بدایع الافکار، ص ۱۱۲-۱۱۱.    
۷. ↑ فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج۱، ص۲۹۵.
۸. ↑ فاضل تونی، عبدالله بن محمد، الوافیة فی اصول الفقه، ص۵۹.    
۹. ↑ زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۲۹۲.


فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۴۲۸، برگرفته از مقاله «حقیقت لغوی»    

رده‌های این صفحه : حقیقت
جعبه ابزار