حِضْن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِضْن (به کسر اول حاء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای ما بین بغل و محل بند شلوار از بدن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با
عثمان بن عفان و
شکم‌پرستی او و درباره
دنیا از این واژه استفاده نموده است.
حِضْن به کسر اول: ما بین بغل و محل بند شلوار از
بدن است. به معنی جانب شی‌ء نیز آید.
حضان:
مصدر است به معنی نگاه داشتن در حضن.
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می باشد:
در رابطه با عثمان بن عفان و شکم‌پرستی او فرمودند:
«إِلَى أَنْ قامَ ثالِثُ القَوْمِ، نافِجَاً حِضْنَيْهِ بَيْنَ نَثِيلهِ وَ مُعْتَلَفِهِ.» «تا این‌که نفر سوم قوم به
خلافت بر خاست در حالی که بالا آورنده و پر کننده تهی گاه خود بود میان سرگین انداختن و علف‌گاه خود.»
محمد عبده گوید: یعنی جز خوردن و غائط کردن همّی نداشت.
درباره تخم
مار فرموده:
«يَكونُ كَسْرُها وِزْراً، وَ يُخْرِجُ حِضانُها شَرّاً.» «همچون تخم افعى در لانه پرندگان (مباشيد) كه شكستن آن
گناه است (زيرا گمان مى‌رود تخم پرنده باشد) امّا جوجه آن شرّ و زيانبار است.»
که در «بیض» گذشت.
درباره
دنیا فرموده:
«وَ انْصَرَمَتِ الدُّنْيا بِأَهْلِها، وَ أَخْرَجَتْهُمْ مَنْ حِضْنِها، فَكانَتْ كَيَوْم مَضَى وَ شَهْر انْقَضَى.» «دنیا اهل خویش را
قطع کرد و آن‌ها را از آغوش خویش خارج نمود و شد مانند روزی که گذشت و ماهی که به سر آمد.»
این لفظ چهار مورد در کلام حضرت (علیه‌السلام) در
نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حضن»، ج۱، ص۲۸۳.
