حَرْق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَرْق (به فتح حاء و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای سوزاندن است.
این واژه پنج بار در
قرآن مجید تکرار شده است.
مشتقات
حَرْق که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
فَاحْتَرَقَت (به فتح فاء، سکون حاء و فتح راء) به معنای پس سوخت؛
حَرِّقُوه (به فتح حاء و کسر راء مشدد)به معنای او را بسوزانید؛
حَریق (به فتح حاء) به معنای سوزان است.
حَرْق به معنی سوزاندن است.
ثلاثی آن مثل باب افعال و تفصیل متعدّی است.
به مواردی از
حَرْق که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(فَاَصابَها اِعْصارٌ فِیهِ نارٌ فَاحْتَرَقَتْ) «به آن فشردگی که در آن آتش بود رسید پس بسوخت.»
این
آیه آتش سوزی جنگل‌ها را روشن می‌کند و در (عصر) مطالعه شود.
«گفتند: او را بسوزانید و خدایانتان را یاری دهید.»
صحاح گوید: احراق و تحریق دلالت بر شدّت دارند.
(وَ نَقُولُ ذُوقُوا عَذابَ الْحَرِیقِ) «می‌گوییم بچشید عذاب سوزان یا عذاب آتش را.»
مجمع البیان آن را آتش معنی کرده و هم به معنی محرق گفته است یعنی سوزان. ناگفته نماند حریق در آیات قرآن به معنی
فاعل است و اگر آن را آتش معنی کنیم در واقع تسمیه به
صفت است، زیرا سوزاندن صفت آتش است.
این واژه پنج بار در قرآن تکرار شده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حرق»، ج۲، ص۱۲۱-۱۲۲.
