امام (صلوات‌الله‌علیه) پس از فتح بصره در ملامت اهل آن چنین فرمود: «كُنْتُمْ جُنْدَ الْمَرْأَةِ، وَ أَتْباعَ البَهيمَةِ، رَغا فَأَجَبْتُم، وَ عُقِرَ فَهَرَبْتُمْ ... كَأَنّي بِمَسْجِدكُمْ كَجُؤْجُؤِ سَفينَة، قَدْ بَعَثَ اللهُ عَلَيْها العَذابَ مِنْ فَوْقِها وَ مِنْ تَحتِها.»
«لشکریان زن (عائشه) بودید و پیروان چهار پا (شتر عائشه)، آن شتر نعره کشید جمع شدید و کشته شد فرار کردید ... گویا می‌بینم که مسجد شما مانند سینه کشتی نمودار است آن‌گاه که خداوند به شهر شما از بالا و پائین عذاب فرستد.»
