• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جَیب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: جَیْب (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: جَیْب (مفردات‌قرآن)، جیوب (لغات‌قرآن)، صدر.


جَیب (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای قلب و سینه که حضرت علی (علیه‌السلام) در نامه‌ای خطاب به مالک اشتر و مقایسه اصحاب پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و خودش از این واژه استفاده نموده است.


جَیب (به فتح جیم) به معنای قلب و سینه، آمده است. چنان‌که در اقرب الموارد آمده است: «الجیب القلب و الصدر.»

امام (صلوات‌الله‌علیه) در نامه‌ای خطاب به مالک اشتر می‌نویسد: «فولّ من جنودک انصحهم فی نفسک لله و لرسوله و لامامک و اتقاهم جیبا؛
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۲، نامه۵۳.    
از لشکریانت کسی را که در نظر تو، به خدا و رسول (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) خیرخواه‌تر و پاک قلب‌تر است، فرمانده قرار ده.»
واژه «جیب» در این عبارت به معنای «قلب و سینه» است.
امام (علیه‌السلام) در تعریف صحابه‌ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده است: «اذا ذکر الله هملت اعینهم حتّی تبلّ جیوبهم؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۳، خطبه۹۷.    
چون خدا یاد می‌شد، چشم آنها می‌گریست تا گریبانشان‌ تر می‌شد.»
واژه «جیب» در این عبارت به معنای «گریبان» است.

این واژه دو‌ بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۳۲، نامه۵۳.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۴۳، خطبه۹۷.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جیب»، ص۲۴۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار