• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جَوّ (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: جَوّ (قاموس قرآن (جلد ۲))
مقالات مرتبط: جَوّ (لغات‌قرآن)، جَوّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)، هوا.


جَوّ (به فتح جیم و تشدید واو) از واژگان قرآن کریم به معنای هوا است.


جَوّ
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۹۰.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۱۳.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۹۱.    
[۴] فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۳۱۴.    
به معنی هوا است.

به موردی از جَوّ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - جَوِّ (آیه ۷۹ سوره نحل)

(اَلَمْ یَرَوْا اِلَی الطَّیْرِ مُسَخَّراتٍ فِی‌ جَوِّ السَّماءِ)
[۵] نحل/سوره۱۶، آیه۷۹.    

«آیا نگاه نکرده‌اند به پرندگان که در فضای آسمان مسخّرند.»
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۵۲.    
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۱۲.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۳.    
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۸۱.    

اگر جوّ به معنی هوا باشد چنان که از راغب نقل شد «السّماء» در آن صورت مطلق و اعمّ است و جوّ قسمتی از آن می‌باشد.
[۱۰] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۱۳.    


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۹۰.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۱۳.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۹۱.    
۴. ↑ فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۳۱۴.    
۵. ↑ نحل/سوره۱۶، آیه۷۹.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۵۲.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۱۲.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۳.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۸۱.    
۱۰. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۱۳.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «جوّ»، ج۲، ص۹۰.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره نحل
جعبه ابزار