جَفْن (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَفْن (بر وزن عقل) یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای
پلک یا پرده
چشم که به وقت بستن آنرا میپوشاند، آمده است.
حضرت علی (علیهالسلام) در خصوص شرکت کردن
عثمان بن حنیف در یک
میهمانی باشکوه، در
بصره ضمن
سرزنش او و در رابطه با
خفاش و ... از این واژه استفاده نموده است.
این واژه پنج بار در «
نهجالبلاغه» آمده است.
جَفْن به معنای پلک یا پرده چشم که به وقت بستن آنرا میپوشاند، آمده است.
جمع این واژه جفون است.
در لغت آمده است: «
اَلجَفن: غِطاءُ العَین مِن اَعلَی وَ اَسفَل.»
واژه «جفنه» به معنای کاسه و جمع آن «جِفان» بر (وزن کتاب) و اجفان است.
برخی از مواردی که در «نهجالبلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل میباشد:
امام (صلواتاللهعلیه) هنگامی که بهوی خبر رسید که فرماندار بصره عثمان بن حنیف به
میهمانی مجلّلی رفته است، در عتاب به وی نوشت:
«یابنَ حُنیف: بَلَغَني أَنَّ رَجُلاً مِنْ فِتْيَةِ أَهْلِ الْبَصْرَةِ دَعاكَ إلى مَأْدُبَة، فَأَسْرَعْتَ إِلَيْها، تُسْتَطابُ لَكَ الاَْلْوانُ، وَ تُنْقَلُ إِلَيْكَ الْجِفانُ.» «پسر حنیف بهمن خبر رسید که مردی از جوانان اهل بصره تو را به
طعامی (
میهمانی) دعوت کرده و تو شتابان به آن رفتهای گفتند:
طعامهای رنگارنگ دلچسب برای تو میآوردند، و کاسههای
طعام پیش تو آورده میشد.»
امام (علیهالسلام) در رابطه با خفّاش نیز فرموده است:
«فَهِيَ مُسْدَلَةُ الْجُفونِ بَالنَّهارِ عَلَى حِداقِها، وَ جاعِلَةُ اللَّيْلِ سِراجاً تَسْتَدِلُّ بِهِ في الْـتَِماسِ أَرْزاقِها.» «خفّاش در روز روشن پلکهای خود را بر حدقههای چشم گذاشته، در عوض،
شب تاریک را برای خود چراغ قرار داده، به وسیله شب در یافتن روزی خود راه پیدا میکند.»
همچنین در همین
خطبه ۱۵۵ آن حضرت میفرماید:
«فَإِذا أَلْقَتِ الشَّمْسُ قِناعَها، أَطْبَقَتِ الاَْجْفانَ عَلَى مآقيها.» «چون
آفتاب پرده خود را انداخت (و
دنیا روشن شد.) او پلكها برهم مىگذارد.»
امام (علیهالسلام) همچنین در وصف
طاووس فرمودهاند:
«يُلْقِحُ بِدَمْعَة تَسْفَحُها مَدامِعُهُ، فَتَقِفُ في ضَفَّتَي جُفونِهِ.» «و اگر كسى خيال كند كه باردارشدن طاووس به وسيله قطرات اشكى است كه اطراف چشم جنس نر حلقه مىزند.»
و همچنین این واژه در
خطبه ۹۰ نیز آمده است.
این واژه پنج بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جفن»، ج۱، ص۲۲۱.