• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جَرْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





جَرْع (به فتح جیم و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای فرو بردن آب و جرعه جرعه خوردن آن است.
این کلمه درباره غصّه خوردن و فرو بردن خشم نیز به کار می‌رود.
این واژه تنها یک بار در قرآن مجید به کار رفته است.



جَرْع به معنی فرو بردن آب است.
«جَرَعَ‌ الْمَاءَ: بَلَعَهُ» از باب منع یمنع.
تَجَرُّع‌: جرعه جرعه خوردن است.



به موردی از جَرْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:


۲.۱ - یَتَجَرَّعُهُ‌ (آیه ۱۷ سوره ابراهیم)

(وَ یُسْقی‌ مِنْ ماءٍ صَدِیدٍ یَتَجَرَّعُهُ‌ وَ لا یَکادُ یُسِیغُهُ)
«از آب صدید نوشانده می‌شود که جرعه جرعه و به زحمت خورد و نتواند فرو برد.»
این آیه کریمه در بیان حال اهل جهنّم است، و این کلمه تنها یک دفعه در قرآن مجید وارد شده است و مراد آن است که نوشیدن آن مشکل است به ناچار جرعه جرعه می‌خورد. این کلمه درباره غصّه خوردن و فرو بردن خشم نیز به کار می‌رود.



به موردی که در «نهج‌البلاغه» استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۳.۱ - تَجَرَّعَ - خطبه ۱۹۴ (وصف رسول خدا)

امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرموده:
«خاضَ إِلَى رِضْوانِ اللهِ كُلَّ غَمْرَة، وَ تَجَرَّعَ فيهِ كُلَّ غُصَّة، وَ قَدْ تَلَوَّنَ لَه الاَدْنَوْنَ، وَ تَأَلَّبَ عَلَيْهِ الاَْقْصَوْنَ.»
«در راه خشنودى خدا به هر شدت و سختى وارد شد و در آن، هر اندوهى را جرعه جرعه نوشيد، تا آن‌جا كه نزديكان بر او دگرگون شدند و از يارى دست كشيدند و اجانب به دشمنی برخاستند.»


واژه یتجرّعه تنها یک دفعه در قرآن مجید به کار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۷.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۹۱-۱۹۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۳۱۰.    
۴. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۳، ص۱۲.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۹۱-۱۹۲.    
۶. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۷.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۸.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۶.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۱۲.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۴۷۴.    
۱۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۸۴، خطبه۱۹۴.    
۱۲. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۹۰، خطبه۱۸۹.    
۱۳. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۰۷، خطبه۱۹۴.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۷۷، خطبه۱۹۴.    
۱۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۷۳.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۷۷۵.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۶۰۱.    
۱۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه،ج۱۲، ص۱۷۴.    
۱۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۰، ص۱۶۴.    
۲۰. ابراهیم/سوره۱۴، آیه۱۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «جرع»، ج۲، ص۲۷.    






جعبه ابزار