• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جَأر (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: جَأر (مفردات نهج البلاغه (جلد ۱))
مقالات مرتبط: جأر (مفردات‌قرآن)، تَجْئَرونَ (لغات‌قرآن)، تضرع.


جَأر (به فتح جیم) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تضرع و زاری، جهت بلند کردن صدا برای دعا است که حضرت علی (علیه‌السلام) ثواب اهل زهد و توصیف ملائکه، از این واژه استفاده نموده است.


جَأر (به فتح جیم) به معنای تضرع و زاری، جهت بلند کردن صدا برای دعا آمده است. واژه «جوار» نیز، به‌همین معنی است.

امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با ثواب اهل زهد فرموده است: «فو اللّه لو ... جارتم جؤار متبّتلی الرهبان ... التماس القربة الیه ... لکان قلیلا فیما ارجولکم من ثوابه...»
[۱] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۹، خطبه۵۲.    

امام (علیه‌السلام) در خطبه ۹۱، در وصف ملائکه فرموده‌اند: «بهمس الجؤار الیه».
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۰، خطبه۹۱.    


این واژه سه ‌بار در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۸۹، خطبه۵۲.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۱۳۰، خطبه۹۱.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جار»، ج۱، ص۱۹۵.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار