• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جعفرعلی بستوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



جعفرعلی بُسْتَوی از علمای ربانی و مجاهد هند در قرن سیزدهم هجری/ نوزدهم میلادی می‌باشد.



او فرزند قطب علی بود و نخست از شیخ اسماعیل بن عبدالغنی دهلوی دانش آموخت، سپس به ملازمت احمدبن عرفان بریلوی پیوست و در سفر و حَضَر همراهش بود، و در کنار او در راه خدا جهاد کرد. سپس به موطن خود بازگشت و در شهرک مَجْهوا از توابع بَستی گوشه گرفت و بقیه عمر خود را در این شهرک، که در اعماق دره‌های نپال جای داشت به اطاعت و عبادت گذراند.


او مدارسی چند برابر آموزش قرآن و حدیث در «مادهاپور» و «سمرا» و بسیاری روستاهای دیگر برپا کرد و خداوند افراد زیادی را بر دست او هدایت فرمود چنانکه ایمان دوباره در دل‌های آنها ریشه کرد و به دای فرایض نماز و روزه و اجتناب از گناهان توفیق یافتند.
وی کتاب های چندی نوشت که مهم‌ترین آنها منظوره السعداء فی اخبار الغزاه و الشهداء به زبان فارسی است که کتابی حجیم است. او در ۱۲۸۸ در همان روستای مَجهوا در گذشت ودر همانجا به خاک سپرده شد.


۱. حسنی، عبد الحی بن فخر الدین، نزهه الخواطر و بهجه المسامع و النواظر، ج۷، ص۹۴۵.    



دانشنامه های انقلاب اسلامی و تاریخ اسلام، فرهنگنامه علمای مجاهد، برگرفته از مقاله «جعفرعلی بستوی».    






جعبه ابزار