ثَوْر (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثَوْر (به فتح ثاء و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای زیر و رو شدن و پراکنده شدن است.
مشتقات
ثَوْر که در
آیات قرآن آمده عبارتند از:
اَثارُوا (به فتح الف) به معنای زیر و رو کردن؛
فَتُثِیرُ (به فتح الف و ضم تاء) به معنای به حرکت در می‌آورند؛
أَثارَه (به فتح همزه و راء) که به معنای به حرکت آوردن و پراکنده ساختن است.
ثَوْر به معنای زیر و رو شدن و پراکنده شدن است.
أَثارَه به معنای به حرکت آوردن و پراکنده ساختن است.
به مواردی از
ثَوْر که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(کانُوا اَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَ اَثارُوا الْاَرْضَ وَ عَمَرُوها...) «از آنها قوی‌تر بودند زمین را زیر و رو (شخم) و آباد کردند.»
مجمع البیان آن را زیر و رو کردن
و
راغب پراکنده کردن گفته است و هر دو نزدیک بهم هستند و شخم زدن توام با پراکنده کردن است.
(اللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیاحَ فَتُثِیرُ سَحاباً...) «
خدا کسی است که بادها را می‌فرستد و آنها ابرها را به حرکت در می‌آورند و در آسمان پخش می‌کنند.»
أَثارَه به معنای به حرکت آوردن و پراکنده ساختن است.
(فَاَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً) «به واسطه دویدن غبار مخصوصی بلند کردند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ثور»، ج۱، ص۳۲۲.
