ثاوی (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثانی: (وَ مَا كُنْتَ ثاوِياً)«ثاوی»، از مادّه
«ثوی»، به معنای اقامه توأم با
استقرار است،
و به همین جهت، جایگاه و قرارگاه را
«مثوی» می‌گویند.
(وَ لَكِنَّا أَنشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ وَ مَا كُنتَ ثَاوِيًا فِي أَهْلِ مَدْيَنَ تَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِنَا وَ لَكِنَّا كُنَّا مُرْسِلِينَ)(ولى ما اقوامى را در اعصار مختلف خلق كرديم، و زمان‌هاى طولانى بر آنها گذشت كه آثار
انبیا از دلهای‌شان محو شد؛ پس تو را فرستاديم. تو هرگز در ميان مردم مَدْيَن
اقامت نداشتى تا اخبار آنها را بدانى و
آیات ما را براى اينها، (مشركان مكّه) بخوانى؛ ولى ما بوديم كه تو را فرستاديم و اين اخبار را در اختيارت قرار داديم.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه
ثاوى به معناى مقيم (كسى كه در جايى
مسکن و اقامت كند) مى‌باشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ثاوی»، ص۱۵۳.
