ثُوِّب (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ثُوِّب: (هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ)«ثُوِّب» از مادّه
«ثَوْب» (بر وزن جوف)، در اصل، به معنای بازگشتن چیزی به حالت نخستین است،
و «ثواب» به پاداشی گفته می‌شود که به
انسان در مقابل اعمالش می‌دهند؛ چرا که نتیجه اعمالش به او برمی‌گردد، این واژه، هم در جزای نیک و هم بد به کار می‌رود، هر چند غالباً در مورد خیر استعمال می‌شود.
(هَلْ ثُوِّبَ الْكُفَّارُ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ) (آيا با اين حال كافران پاداشى بر اعمال خود گرفته‌اند؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
ثواب در اصل به معناى مطلق جزا بوده، چه
کیفر و چه پاداش، ولى بعدها استعمالش در خصوص پاداش غلبه يافته است. و جمله
على الارائك خبر بعد از خبر است براى مبتداى
(الَّذِينَ آمَنُوا) و جمله
(يَنْظُرُونَ) خبر سوم آن است، و جمله
(هَلْ ثُوِّبَ ..). مربوط به جمله
(يَنْظُرُونَ) و قائم مقام مفعول آن است.
و معناى آيه اين است كه آنهايى كه
ایمان آوردند بر بالاى تخت‌هايى در حجله قرار دارند، و به كيفر
کفار تماشا مى‌كنند، كيفرى كه به جرم افعال نكوهيده بدان مبتلا شدند، كه يكى از آن افعال مسخره كردن و خنديدن به مؤمنين بود، و به اين اكتفاء ننموده وقتى نزد هم فكران خود برمى‌گشتند خوشحالى مى‌كردند كه من چنين و چنان كردم، و تازه
مؤمنین را گمراه مى‌خواندند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «ثُوِّب»، ص۱۵۵.
