تکذیب‌های قوم شعیب (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق
مکذبان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
قوم شعیب هستند.
اهل مدين (قوم شعيب) تكذيب‌كننده
رسالت شعيب علیه‌السلام و تعاليم وى:
۱. «والى مَديَنَ اخاهُم شُعَيبًا قالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ قَد جاءَتكُم بَيّنَةٌ مِن رَبّكُم فَاوفُوا الكَيلَ والميزانَ ولا تَبخَسُوا النّاسَ اشياءَهُم ولا تُفسِدوا فِى الارضِ بَعدَ اصلحِها ذلِكُم خَيرٌ لَكُم ان كُنتُم مُؤمِنين • الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كَان لَم يَغنَوا فيهَا الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كانوا هُمُ الخسِرين؛
و به سوى
مدین، برادرشان شعيب (را فرستاديم)؛ گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست. دليل روشنى از طرف پروردگارتان براى شما آمده است؛ بنابراين، حقّ پيمانه و وزن را ادا كنيد؛ و از اموال مردم كم نگذاريد؛ و در روى
زمین، بعد از آن‌كه در پرتو ايمان و
دعوت انبيا
اصلاح شده است، فساد نكنيد. اين براى شما بهتر است اگر باايمان هستيد. كسانى كه شعيب را تكذيب كردند، آنچنان نابود شدند كه گويا هرگز در آن خانه‌ها سكونت نداشتند! آرى آنها كه شعيب را تكذيب كردند، زيانكاران واقعى بودند.»
۲. «والى مَديَنَ اخاهُم شُعَيبًا قالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ ولا تَنقُصُوا المِكيالَ والميزانَ انّى اركُم بِخَيرٍ وانّى اخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ مُحيط • ويقَومِ اعمَلوا عَلى مَكانَتِكُم انّى عمِلٌ سَوفَ تَعلَمونَ مَن يَأتيهِ عَذابٌ يُخزيهِ ومَن هُوَ كذِبٌ وارتَقِبوا انّى مَعَكُم رَقيب؛
وبه سوى مَدْيَن برادرشان شعيب را فرستاديم؛ گفت: اى قوم من! خدا را
پرستش كنيد، كه جز او، معبودى براى شما نيست. پيمانه و وزن را كم نكنيد (و دست به
کم‌فروشی نزنيد). كه من خيرخواه شما هستم و از عذاب روز فراگير، بر شما بيمناكم. اى قوم من! هر چه در توان داريد، انجام دهيد؛ من هم كار خود را انجام مى‌دهم؛ و بزودى خواهيد دانست چه كسى عذاب رسواكننده به سراغش مى‌آيد، وچه كسى دروغگوست! شما انتظار بكشيد، من هم با شما در انتظارم!»
تکذیب رسالت
شعیب علیه‌السلام از سوى
کافران قومش، درپى‌دارنده عذاب الهى:
۱. «وقالَ المَلَا الَّذينَ كَفَروا مِن قَومِهِ ...• الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كَان لَم يَغنَوا فيهَا الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كانوا هُمُ الخسِرين
اشراف كافر قوم او گفتند: ... كسانى كه شعيب را تكذيب كردند، آنچنان نابود شدند كه گويا هرگز در آن خانه‌ها سكونت نداشتند! آرى آنها كه شعيب را تكذيب كردند، زيانكاران واقعى بودند.»
۲. «والى مَديَنَ اخاهُم شُعَيبًا قالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ ولا تَنقُصُوا المِكيالَ والميزانَ انّى اركُم بِخَيرٍ وانّى اخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ مُحيط• ويقَومِ اعمَلوا عَلى مَكانَتِكُم انّى عمِلٌ سَوفَ تَعلَمونَ مَن يَأتيهِ عَذابٌ يُخزيهِ ومَن هُوَ كذِبٌ وارتَقِبوا انّى مَعَكُم رَقيب؛
وبه سوى مَدْيَن برادرشان شعيب را فرستاديم؛ گفت: اى قوم من! خدا را
پرستش كنيد، كه جز او، معبودى براى شما نيست. پيمانه و وزن را كم نكنيد (و دست به
کم‌فروشی نزنيد). كه من خيرخواه شما هستم و از عذاب روز فراگير، بر شما بيمناكم. اى قوم من! هر چه در توان داريد، انجام دهيد؛ من هم كار خود را انجام مى‌دهم؛ و بزودى خواهيد دانست چه كسى عذاب رسواكننده به سراغش مى‌آيد، وچه كسى دروغگوست! شما انتظار بكشيد، من هم با شما در انتظارم!»
۳. «وان يُكَذّبوكَ فَقَد كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وعادٌ وثَمود • واصحبُ مَديَنَ وكُذّبَ موسى فَاملَيتُ لِلكفِرينَ ثُمَّ اخَذتُهُم فَكَيفَ كانَ نَكير؛
اگر تو را تكذيب كنند، امر تازه‌اى نيست؛ پيش از آنها
قوم نوح و
عاد و
ثمود پيامبرانشان را تكذيب كردند. و
اصحاب مدین (قوم شعيب)؛ و نيز
موسی از سوى
فرعونیان تكذيب شد؛ امّا من به كافران مهلت دادم، پس از آن، آنها را
مجازات كردم. ديدى چگونه عمل آنها را پاسخ گفتم؟!»
۴. «كَذَّبَ اصحبُ لَيكَةِ المُرسَلين • اذ قالَ لَهُم شُعَيبٌ الا تَتَّقون • وما انتَ الّا بَشَرٌ مِثلُنا وان نَظُنُّكَ لَمِنَ الكذِبين • فَكَذَّبوهُ فَاخَذَهُم عَذابُ يَومِ الظُّلَّةِ انَّهُ كانَ عَذابَ يَومٍ عَظيم؛
اصحاب ایکه (صاحبان سرزمينهاى پردرخت) پيامبران را تكذيب كردند، هنگامى كه شعيب به آنها گفت: آيا
تقوا پيشه نمى‌كنيد؟! وتو بشرى همچون ما هستى؛ و ما تو را از دروغ گويان مى‌دانيم. سرانجام او را تكذيب كردند، و عذابِ روزِ سايبان سايبانى از ابرِ صاعقه‌خيز آنها را فرا گرفت؛ به يقين آن عذاب روزى بزرگ بود!»
۵. «والى مَديَنَ اخاهُم شُعَيبًا فَقالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ...• فَكَذَّبوهُ فَاخَذَتهُمُ الرَّجفَةُ فَاصبَحوا فى دارِهِم جثِمين؛
و ما به سوى مدين، برادرشان شعيب را فرستاديم؛ گفت: اى قوم من! خدا را بپرستيد ... ولى آنها او را تكذيب كردند، و به اين سبب زلزله آنان را فرا گرفت، و بامدادان در خانه‌هاى خود به رو درافتاده و مرده بودند.»
خسران و زيانكارى، فرجام اشراف تكذيب‌كننده شعيب علیه‌السلام:
«وقالَ المَلَا الَّذينَ كَفَروا مِن قَومِهِ ...• الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كَان لَم يَغنَوا فيهَا الَّذينَ كَذَّبوا شُعَيبًا كانوا هُمُ الخسِرين؛
اشراف كافر قوم او گفتند: ... كسانى كه شعيب را تكذيب كردند، آنچنان نابود شدند كه گويا هرگز در آن خانه‌ها سكونت نداشتند! آرى آنها كه شعيب را تكذيب كردند، زيانكاران واقعى بودند.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۴۶۰، برگرفته از مقاله «تکذیب‌های قوم شعیب».
