تکذیب نوح (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله آیات مرتبط با تکذیب
حضرت نوح علیه‌السلام توسط قومش معرفی می‌شوند.
قوم نوح، تكذيب‌كننده
رسالت آن حضرت:
۱. «لَقَد ارسَلنا نوحًا الى قَومِهِ فَقالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ انّى اخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ عَظيم• قالَ يقَومِ ... ولكِنّى رَسولٌ مِن رَبّ العلَمين• فَكَذَّبوهُ ...؛
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: اى قوم من! تنها خداوند يگانه را پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست. و اگر غير او را
عبادت كنيد، من بر شما از عذاب روز بزرگى مى‌ترسم! گفت: اى قوم من! ... بلكه من فرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيانم. امّا سرانجام او را تكذيب كردند....»
۲. «... نوحٍ اذ قالَ لِقَومِهِ ...• فَكَذَّبوهُ فَنَجَّينهُ ...؛
... در آن هنگام كه به قوم خود گفت: ... سرانجام آنها او را تكذيب كردند. و ما، او و كسانى را كه با او در كشتى بودند، نجات داديم....»
۳. «ولَقَد ارسَلنا نوحًا الى قَومِهِ انّى لَكُم نَذيرٌ مُبين • فَقالَ المَلَا الَّذينَ كَفَروا مِن قَومِهِ ما نَركَ الّا بَشَرًا مِثلَنا وما نَركَ اتَّبَعَكَ الَّا الَّذينَ هُم اراذِلُنا بادِىَ الرَّأىِ وما نَرى لَكُم عَلَينا مِن فَضلٍ بَل نَظُنُّكُم كذِبين؛
و ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ (او به آنها گفت): من براى شما بيم‌دهنده‌اى آشكارم.
اشراف كافر قومش در پاسخ او گفتند: ما تو را جز بشرى همچون خودمان نمى‌بينيم؛ و كسانى را كه از تو پيروى كرده‌اند، جز افراد پست ساده‌لوح، مشاهده نمى‌كنيم؛ و براى شما فضيلتى‌نسبت به خود نمى‌بينيم؛ بلكه گمان مى‌كنيم كه شما
دروغگو هستيد.»
۴. «... فَقَد كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ ...؛
... پيش از آنها قوم نوح را تكذيب كردند....»
۵. «ولَقَد ارسَلنا نوحًا الى قَومِهِ فَقالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ افَلا تَتَّقون • فَقالَ المَلَؤُا الَّذينَ كَفَروا مِن قَومِهِ ما هذا الّا بَشَرٌ مِثلُكُم يُريدُ ان يَتَفَضَّلَ عَلَيكُم ولَو شاءَ اللَّهُ لَانزَلَ مَلكَةً ما سَمِعنا بِهذا فى ءابانَا الاوَّلين• قالَ رَبّ انصُرنى بِما كَذَّبون؛
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ پس گفت: اى قوم من! خداوند يكتا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست؛ آيا از پرستش بتها پرهيز نمى‌كنيد؟! جمعيّت اشرافى و
مغرور از قوم او كه كافر بودند گفتند: اين مرد بشرى همچون شماست، كه مى‌خواهد بر شما برترى جويد؛ اگر خدا مى‌خواست پيامبرى بفرستد
فرشتگانی نازل مى‌كرد؛ ما چنين چيزى را هرگز درنياكان خود نشنيده‌ايم! (نوح) گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنان يارى كن.»
۶. «وقَومَ نوحٍ لَمّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ اغرَقنهُم وجَعَلنهُم لِلنّاسِ ءايَةً واعتَدنا لِلظلِمينَ عَذابًا اليما؛
و قوم نوح را هنگامى كه پيامبران را تكذيب كردند غرق نموديم، و آنان را نشانه و عبرتى براى مردم قرار داديم؛ و براى ستمكاران عذاب دردناكى فراهم ساخته‌ايم!»
۷. «كَذَّبَت قَومُ نوحٍ المُرسَلين؛
قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند.»
كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ ...؛
پيش از آنها قوم نوح پيامبرشان را تكذيب كردند ....»
۸. «كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ ...• واصحبُ الايكَةِ وقَومُ تُبَّعٍ كُلٌّ كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وعيد؛
پيش از آنان قوم نوح تكذيب كردند... و اصحاب ايكه (
قوم شعیب) و
قوم تُبَّع (كه در
سرزمین یمن زندگى مى‌كردند)، هر يك از آنها پيامبران را تكذيب كردند و وعده عذاب درباره آنان تحقّق يافت.»
درخواست نوح علیه‌السلام از خداوند، مبنى بر
پیروزی خويش و
انتقام از قومش، پيامد تكذيب رسالت وى از سوى آنان:
۱. «ولَقَد ارسَلنا نوحًا الى قَومِهِ فَقالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ افَلا تَتَّقون• قالَ رَبّ انصُرنى بِما كَذَّبون؛
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ پس گفت: اى قوم من! خداوند يكتا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست؛ آيا از پرستش
بتها پرهيز نمى‌كنيد؟! (نوح) گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنان يارى كن.»
۲. «اذ قالَ لَهُم اخوهُم نوحٌ الا تَتَّقون• قالوا لن لَم تَنتَهِ ينوحُ لَتَكونَنَّ مِنَ المَرجومين• قالَ رَبّ انَّ قَومى كَذَّبون• فَافتَح بَينى وبَينَهُم فَتحًا ونَجّنى ومَن مَعِىَ مِنَ المُؤمِنين؛
هنگامى كه برادرشان نوح به آنان گفت: آيا تقوا پيشه نمى‌كنيد؟! گفتند: اى نوح! اگر از ادعاهاى خود دست برندارى،
سنگسار خواهى شد. گفت: پروردگارا! قوم من، مرا تكذيب كردند. اكنون ميان من و آنها جدايى بيفكن؛ و مرا و مؤمنانى را كه با من هستند رهايى بخش.»
۳. «كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ فَكَذَّبوا عَبدَنا ...• فَدَعا رَبَّهُ انّى مَغلوبٌ فَانتَصِر؛
پيش از آنها قوم نوح پيامبرشان را تكذيب كردند، آرى بنده ما را تكذيب كرده ... او به پيشگاه پروردگار عرضه داشت: من مغلوب اين قوم طغيانگر شده‌ام، پس مرا يارى كن!» منظور از «انتصار»، انتقام گرفتن است.
تکذیب نوح علیه‌السلام از سوى قومش، موجب
هلاکت و نابودى آنان در
دنیا:
۱. «لَقَد ارسَلنا نوحًا الى قَومِهِ فَقالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ انّى اخافُ عَلَيكُم عَذابَ يَومٍ عَظيم • فَكَذَّبوهُ ... واغرَقنَا الَّذينَ كَذَّبوا بِايتِنا ...؛
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ او گفت: اى قوم من! تنها خداوند يگانه را
پرستش كنيد، كه معبودى جز او براى شما نيست. و اگر غير او را عبادت كنيد، من بر شما از عذاب روز بزرگى مى‌ترسم! امّا سرانجام او را تكذيب كردند؛ ... و كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردند،
غرق كرديم؛ ....»
۲. «واتلُ عَلَيهِم نَبَا نوحٍ اذ قالَ لِقَومِهِ يقَومِ ان كانَ كَبُرَ عَلَيكُم مَقامى وتَذكيرى بِايتِ اللَّهِ فَعَلَى اللَّهِ تَوَكَّلتُ فَاجمِعوا امرَكُم وشُرَكاءَكُم ثُمَّ لا يَكُن امرُكُم عَلَيكُم غُمَّةً ثُمَّ اقضوا الَىَّ ولا تُنظِرون • فَكَذَّبوهُ ... واغرَقنَا الَّذينَ كَذَّبوا بِايتِنا ...؛
سرگذشت نوح را بر آنها بخوان؛ در آن هنگام كه به قوم خود گفت: اى قوم من! اگر موقعيت من و تذكراتم نسبت به آيات‌الهى، بر شما سنگين و سخت است، هر كارى از شما ساخته است بكنيد. من بر خدا
توکّل كرده‌ام! شما اگر مى‌توانيد توانايى خود و معبودهايتان را جمع كنيد؛ سپس هيچ چيز از امورتان بر شما پوشيده نماند؛ و تمام جوانب كارتان را بنگريد؛ سپس به حيات من پايان دهيد، و لحظه‌اى مهلتم ندهيد! امّا كارى از شما ساخته نيست. سرانجام آنها او را تكذيب كردند. ... و كسانى را كه آيات ما را تكذيب كردند، غرق نموديم....»
۳. «وان يُكَذّبوكَ فَقَد كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وعادٌ وثَمود• واصحبُ مَديَنَ وكُذّبَ موسى فَاملَيتُ لِلكفِرينَ ثُمَّ اخَذتُهُم فَكَيفَ كانَ نَكير؛
اگر تو را تكذيب كنند، امر تازه‌اى نيست؛ پيش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود پيامبرانشان را تكذيب كردند. و اصحاب مدين (قوم شعيب)؛ و نيز
موسی از سوى
فرعونیان تكذيب شد؛ امّا من به
کافران مهلت دادم، پس از آن، آنها را
مجازات كردم. ديدى چگونه عمل آنها را پاسخ گفتم؟!»
۴. «ولَقَد ارسَلنا نوحًا الى قَومِهِ فَقالَ يقَومِ اعبُدُوا اللَّهَ ما لَكُم مِن الهٍ غَيرُهُ افَلا تَتَّقون • قالَ رَبّ انصُرنى بِما كَذَّبون • فَاوحَينا الَيهِ انِ اصنَعِ الفُلكَ بِاعيُنِنا ووحيِنا فَاذا جاءَ امرُنا وفَارَ التَّنّورُ فَاسلُك فيها مِن كُلٍّ زَوجَينِ اثنَينِ واهلَكَ الّا مَن سَبَقَ عَلَيهِ القَولُ مِنهُم ولا تُخطِبنى فِى الَّذينَ ظَلَموا انَّهُم مُغرَقون؛
ما نوح را به سوى قومش فرستاديم؛ پس گفت: اى قوم من! خداوند يكتا را بپرستيد، كه جز او معبودى براى شما نيست؛ آيا از پرستش بتها پرهيز نمى‌كنيد؟! (نوح) گفت: پروردگارا! مرا در برابر تكذيب آنان يارى كن. ما به نوح
وحی كرديم كه: كشتى را در حضور ما، و مطابق وحى ما بساز. و هنگامى كه فرمان ما فرا رسد، و
آب از
تنور بجوشد (كه نشانه فرا رسيدن
طوفان است)، از هريك از انواع
حیوانات يك جفت در كشتى سوار كن؛ و همچنين خانواده‌ات را، مگرآنانى كه قبلًا وعده هلاكشان داده شده (همسر و فرزند كافرت)؛ و ديگر درباره
ستمکاران با من سخن مگو (و
شفاعت مكن)، كه آنان همگى غرق خواهند شد.»
۵. «وقَومَ نوحٍ لَمّا كَذَّبُوا الرُّسُلَ اغرَقنهُم وجَعَلنهُم لِلنّاسِ ءايَةً واعتَدنا لِلظلِمينَ عَذابًا اليما؛
و قوم نوح را هنگامى كه پيامبران را تكذيب كردند غرق نموديم، و آنان را نشانه و عبرتى براى مردم قرار داديم؛ و براى ستمكاران عذاب دردناكى فراهم ساخته‌ايم!»
۶. «كَذَّبَت قَومُ نوحٍ المُرسَلين• قالَ رَبّ انَّ قَومى كَذَّبون• ثُمَّ اغرَقنا بَعدُ الباقين؛
قوم نوح پيامبران را تكذيب كردند. گفت: پروردگارا! قوم من، مرا تكذيب كردند. سپس باقى‌ماندگان را غرق كرديم.»
۷. «كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ وعادٌ وفِرعَونُ ذو الاوتاد• وثَمودُ وقَومُ لوطٍ واصحبُ لَيكَةِ اولكَ الاحزاب• ان كُلٌّ الّا كَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقاب• وما يَنظُرُ هؤُلاءِ الّا صَيحَةً واحِدَةً ما لَها مِن فَواق؛
پيش از آنان قوم نوح و
عاد و
فرعون صاحب قدرت پيامبران ما را تكذيب كردند! و نيز
قوم ثمود و لوط و
اصحاب ایکه (قوم شعيب)، اينها احزابى بودند (كه به تكذيب پيامبران برخاستند)! هر يك از اين گروهها فرستادگان ما را تكذيب كردند، و عذاب من درباره آنان تحقّق يافت! اينها با اين اعمالشان جز يك صيحه آسمانى را انتظار نمى‌كشند كه هيچ مهلت و بازگشتى براى آن وجود ندارد!»
۸. «كَذَّبَت قَبلَهُم قَومُ نوحٍ ...• فَفَتَحنا ابوبَ السَّماءِ بِماءٍ مُنهَمِر• وفَجَّرنَا الارضَ عُيونًا فالتَقَى الماءُ عَلى امرٍ قَد قُدِر؛
پيش از آنها قوم نوح پيامبرشان را تكذيب كردند... در اين هنگام درهاى
آسمان را با آبى فراوان و بى‌وقفه گشوديم؛ و
زمین را شكافتيم و چشمه‌هاى زيادى بيرون فرستاديم؛ و اين دو آب براى هدفى كه مقدّر شده بود درآميختند (و
دریای وحشتناكى تشكيل شد)!»
تکذیب‌های اشراف (قرآن)، اشراف قوم نوح.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۸، ص۴۴۵۲، برگرفته از مقاله «تکذیب نوح علیه‌السلام».
