تُشاقُّونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُشاقُّونَ: (کُنْتُمْ تُشَآقُّونَ فیهِمْ)«تُشاقُّونَ» از مادّه
«شقاق» به معنای مخالفت
و دشمنی است و اصل آن از مادّه
«شَقّ» به معنای نصف کردن (و شکاف ایجاد نمودن) آمده است.
(ثُمَّ يَوْمَ الْقِيَامَةِ يُخْزِيهِمْ وَ يَقُولُ أَيْنَ شُرَكَآئِيَ الَّذِينَ كُنتُمْ تُشَاقُّونَ فِيهِمْ قَالَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْعِلْمَ إِنَّ الْخِزْيَ الْيَوْمَ وَ الْسُّوءَ عَلَى الْكَافِرِينَ) (سپس
روز قیامت خدا آنها را رسوا می‌سازد؛ و می‌گوید: «کجایند همتایان من به پندار شما که به خاطر آنها با
مؤمنان دشمنی می‌کردید؟!» (در این هنگام، کسانی که از
علم بهره دارند می‌گویند: «رسوایی و بدبختی، امروز بر
کافران است!»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه تشاقون از شاقه و آن از ماده
شقق است که در لغت به معنای قطع و جدا کردن مقداری از هر چیز است، و اصطلاحا به معنای مخاصمه و دشمنی و اختلاف کسی است که نباید اختلاف کند و باید
دوستی و اتفاق بنماید، پس مشاقه مشرکین در شرکاءشان به معنای اختلاف آنان با اهل توحید است با اینکه امت واحدی هستند که خدا همگیشان را بر فطرت
توحید و
دین حق خلق کرده و این مشاقه کنندگان با مؤمنین، مخاصمه می‌کنند و خود را از ایشان جدا می‌سازند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُشاقُّونَ»، ص۱۲۹.
