• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَکْذیب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





تَکْذیب (به فتح تاء و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای آنست که دیگری را به دروغ نسبت دهی یا به معنای نسبت کذب و انکار است.



تَکْذیب: آنست که دیگری را به دروغ نسبت دهی یا به معنای نسبت کذب و انکار است؛ چنانکه در صحاح گفته است.


تَکْذیب در انسان به معنی اول است، مثل‌: (کَذَّبَتْ‌ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ‌) (قوم نوح پیامبران را تکذیب كردند)، و در غیر انسان به معنی نسبت دروغ، نحو (وَ کَذَّبَ‌ بِهِ قَوْمُکَ وَ هُوَ الْحَقُ‌) «قوم تو قرآن را به دروغ نسبت دادند حال آنکه آن حقّ است».


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۹۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۰۴.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۵۸.    
۴. جوهری، ابونصر، الصحاح، ج۱، ص۲۱۱.    
۵. شعراء/سوره۲۶، آیه۱۰۵.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۷۱.    
۷. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۹۵.    
۸. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۱۳.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۱۰.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۳۸.    
۱۱. انعام/سوره۶، آیه۶۶.    
۱۲. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۱۳۷.    
۱۳. طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۷، ص۱۹۶.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۸۸.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۱۳۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "کذب"، ج۶، ص۹۸.    






جعبه ابزار