تَنْقیب‌ (مفردات‌قرآن)

تَنْقیب‌ (به فتح تاء و سکون نون) از واژگان قرآن کریم به معنای سیر کردن و راه رفتن است.

فهرست مندرجات

۱ - معنای تَنْقیب‌
۲ - کاربردها
۳ - پانویس
۴ - منبع

۱ - معنای تَنْقیب‌

تَنْقیب‌: به معنی سیر کردن و راه رفتن است. در مفردات گفته: «نَقَّبَ‌ القوم: ساروا»؛ طبرسی گوید: تنقیب، باز کردن راهی است که صلاحیت رفتن دارد و در شعر امرؤ القیس به معنی مسافرت است که گوید:

لقد نَقَّبْتُ‌ فی الآفاق حتّی‌		رضیت من الغنیمة بالایاب‌

یعنی: «در آفاق مسافرت کردم تا جائی که غنیمت را در بازگشتن دانستم».

(وَ کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ اَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشاً فَنَقَّبُوا فِی الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ‌)
ظاهرا مراد از آیه راه‌ها باز کردن است، یعنی: «چه بسیار قوی‌تر از آنها را که هلاک گرداندیم و آنها در سرزمین‌ها راه‌ها باز کردند (و یا در بلاد مسافرت‌ها کردند) آیا فراری از هلاک داشتند؟».

۳ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۱۰۳.
۲.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۱۷۵.
۳.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۲۰.
۴.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۲۳.
۵.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۷۴.
۶.	↑ ق/سوره۵۰، آیه۳۶.
۷.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۳۵۵.
۸.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۳۵۵.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۲۲۴.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۲۷۷.

۴ - منبع

[ویرایش]

قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "نقب"، ج۷، ص۱۰۳.

رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره ق