تَنَزَّلُ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

تَنَزَّلُ: (تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَ الرُّوحُ فِیها)
با توجّه به این که‌ «تَنَزَّلُ» فعل مضارع است، و دلالت بر استمرار دارد (در اصل «تَتَنَزَّلُ» بوده) روشن می‌شود که شب قدر مخصوص به زمان پیغمبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) و نزول قرآن مجید نبوده، بلکه امری است مستمر و شبی است مداوم، که در همه سال تکرار می‌شود.

---

(تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِم مِّن كُلِّ أَمْرٍ) (فرشتگان و «روح» در آن شب به اذن پروردگارشان براى تقدیر هر امرى نازل مى‌شوند.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تنزل در اصل تتنزل بوده، و ظاهرا مراد از روح آن روحى است كه از عالم امر است و خدای تعالی درباره‌اش فرموده: (قُلِ الرُّوحُ مِنْ أَمْرِ رَبِّي)، و اذن در هر چيز به معناى رخصت دادن در آن است، و يا به عبارت ديگر اعلام اين معنا است كه مانعى از اين كار نيست. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )

---