تَنَزُّل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَنَزُّلْ (به فتح تاء، نون و ضم زاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای نزول با مهلت و تأنی است.
تَنَزُّلْ به معنای نزول با مهلت و تأنی است.
در
صحاح،
قاموس و
اقرب آن را نزول با مهلت و تانی گفته است.
به مواردی از
تَنَزُّلْ که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاطِینُ) «قرآن را
شیاطین نازل نکرده‌اند»
(اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَماواتٍ وَ مِنَ الْاَرْضِ مِثْلَهُنَ یَتَنَزَّلُ الْاَمْرُ بَیْنَهُنَ) (
خداوند همان كسى است كه هفت آسمان را آفريد، و از زمين نيز همانند آن‌ها را؛ فرمان و تدبير او در ميان آن‌هاپيوسته فرود مى‌آيد.)
می‌شود مهلت و تدریج را از آیه فهمید که نزول امر تدریجی است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تَنَزُّلْ»، ج۷، ص۴۶-۵۰.
