تَنازَعْتُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَنَازَعْتُمْ: (فَاِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ) «تَنَازَعْتُمْ» به معنای
به اختلاف پرداختید، می‌باشد.
(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَ أَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَ أُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّهِ وَ الرَّسُولِ إِن كُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْيَوْمِ الآخِرِ ذَلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلًا) (اى كسانى كه
ایمان آورده‌ايد!
اطاعت كنيد
خدا را! و اطاعت كنيد
پیامبر خدا و پيشوايان معصوم خود را و هرگاه در امرى نزاع داشتيد، آن را به خدا و پيامبر باز گردانيد و از آنها داورى بطلبيد اگر به خدا و
روز رستاخیز ايمان داريد. اين كار براى شما بهتر، و عاقبت و پايانش نيكوتر است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: از اين كه خطاب را متوجه
مؤمنین كرده كشف مى‌كند از اين كه مراد از تنازع هم، تنازع مؤمنين در بين خودشان است، نه تنازعى كه فرضا بين آنها و
اولی الامر اتفاق بيفتد، و يا بين خود اولى الامر رخ دهد، چون فرض اولى يعنى تنازع مؤمنين با اولى الامر با مضمون آيه سازگار نيست كه اطاعت اولى الامر را بر آنان
واجب كرده، و همچنين فرض دوم با
آیه نمى‌سازد چون معنا ندارد خداى تعالى اطاعت كسانى را بر
امت واجب كند كه بين خودشان تنازع رخ دهد، زيرا اگر اولى الامر در بين خود تنازع كنند قطعا يكى بر حق و ديگرى بر
باطل خواهد بود، و خداى تعالى چگونه اطاعت كسى را واجب مى‌كند كه خود بر باطل است، علاوه بر اين كه اگر منظور تنازع اولى الامر در بين خودشان بود پس چرا در جمله مورد بحث خطاب را متوجه مؤمنين كرد، و فرمود: (پس اگر در چيزى تنازع كرديد آن را به خدا و
رسول برگردانيد ...).
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَنَازَعْتُمْ»، ص۱۴۴.
