تَلَظّیٰ (مفردات‌قرآن)

تَلَظّیٰ (به فتح تاء و لام و فتح و تشدید ظاء) از واژگان قرآن کریم به معنای مشتعل شدن است. این لفظ یک بار بیشتر در قرآن نیامده است.

تَلَظّیٰ مشتعل شدن است.

(فَاَنْذَرْتُکُمْ ناراً تَلَظَّی‌) «شما را از آتش مشتعل می‌ترسانم».

این لفظ یک بار بیشتر در قرآن نیامده است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۱۹۰.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۷۴۰.
۳.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۷۵.
۴.	↑ لیل/سوره۹۲، آیه۱۴.
۵.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۰۵.
۶.	↑ طباطبایی، سیدمحمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه سیدمحمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۱۴.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۷۶۱.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۲۴.